169. Miłość, cierpienie i tatuaże, czyli "Cztery liście koniczyny" Weronika Tomala

Dziś kilka słów o powieści, którą bardzo chciałam przeczytać. To książka autorki znanej mi nie tylko z twórczości powieściowej, ale też z blogosfery. Chodzi o "Cztery liście koniczyny", najnowszą, piątą już historię w pisarskim dorobku Weroniki Tomali, którą zapewne znacie też z bloga pt. "Kto czyta książki - żyje podwójnie". Ja sama czytuję ten blog dość często, bo lubię styl recenzji Weroniki i chociaż mamy trochę inne gusta czytelnicze, to przyjemnie mi się czyta jak z pasją opowiada o swoich lekturach. Miałam też okazję przeczytać inną jej książkę - "Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc", o której Wam opowiadałam TU, a która okazała się lekturą lekką i interesującą, dopracowaną i z przesłaniem. Czy nowa powieść Weroniki również mnie nie zwiodła? Zapraszam na moją opinię.

tytuł: "Cztery liście koniczyny"
autor: Weronika Tomala
data wydania: 23 lutego 2021 r.
wydawca: Zysk i Ska
liczba stron: 296
kategoria: literatura obyczajowa
uwagi: 
*bez erotyki
*bez wulgayzmów

"Cztery liście koniczyny" to historia dwóch osób, których losy splatają się w wyjątkowych okolicznościach. Judyta to pielęgniarka, która kocha swoją pracę, to dziewczyna z wielkim sercem, kiedy więc znajduje tajemniczy notatnik, w którym pojawia się prośba o przekazanie go pewnej osobie, nie waha się, tylko podejmuje tę, jak się okazuje, wielką odpowiedzialność. W ten sposób trafia do samotnika Mateusza, tatuażysty, który w skutek osobistej tragedii zaszył się w chatce ukrytej w lesie. Ich pierwsze spotkanie nie należy do najmilszych, okazuje się jednak, że od tego momentu ich życie nie będzie już takie samo...

Historia Judyty i Mateusza to nie tylko piękna opowieść o miłości, ale też poruszająca historia cierpienia, straty, niezrozumienia. To pełna emocji powieść, przy której osoby wrażliwe mogą nawet uronić kilka łez. Napisana jest prosto i lekko, ale tak naprawdę w niewielu słowach. Sporo się w niej dzieje, jest całkiem dynamiczna i bogata w tajemnice, emocjonalna i pozostająca z czytelnikiem na dłużej, wzbudzająca emocje, pobudzająca do rozmyślań nad życiem, miłością i sensem cierpienia. 

Chociaż w tej historii jest nieco smutku i wspomnianego cierpienia, nie czuć w tym przesady. Cała opowieść jest bardzo dobrze zbalansowana pod tym względem, bo oprócz dramatycznych i przygnębiających momentów, ma w sobie też radość i nadzieję. Dzięki temu czytelnik nie czuje się przytłoczony dramatami, jak bywa w przypadku niektórych tego typu książkach (patrz C. Hoover ;)).

Poza dobrym wyważeniem opowieści oraz lekkim i przystępnym stylem, powieść ta ma też i inne zalety - jest zaskakująca pod względem zakończenia, a także oryginalna w kwestii poruszanych wątków. Autorka zdecydowała się też na małą wstawkę w własnego życia, obdarzając główną bohaterkę pewnym nietypowym schorzeniem, na które sama cierpi (sama pierwszy raz słyszę o tym). Dodatkowo, bardzo zręcznie wplotła też motyw tatuażu, ciekawie rozpoczynając każdy rozdział od wyjaśniania znaczeń różnych tatuaży. Żałuję jednak, że ten motyw nie został bardziej rozwinięty, chętnie poczytałabym o tym trochę więcej ;).

"Cztery liście koniczyny" to książka zdecydowanie trzymająca bardzo dobry poziom, napisana z dużą przystępnością, przemyślana, nieco zaskakująca i wzbudzająca w czytelniku emocje. Historia w niej opowiedziana jest wciągająca, przez co czyta się ją szybko, porywa, ale też po przeczytaniu zostaje na jakiś czas w myślach. To opowieść odpowiednio wyważona pod każdym względem - życiowa, ale też lekko nierealna, trochę smutna, ale zarazem budująca i niosąca nadzieję. Bardzo polecam ją nie tylko romantyczkom, jak również osobom, które potrzebują odetchnięcia od tych wszystkich powtarzalnych powieści obyczajowych, czy od nieco cięższego czytelniczego kalibru. 

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka oraz Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moją recenzję.