24. Walczę z niemocą czytelniczą...

W listopadzie ogarnęła mnie niemoc czytelnicza... Przez jakiś czas nie mogłam i jakoś nie chciałam czytać. Nawet teraz czytanie idzie mi powoli, nie pochłaniam książek, tak jak wcześniej... Nie mam więc za dużo nowego do napisania, ale nie chciałabym pozostawiać tak długo bloga bez kilku słów ode mnie. 

Już minęła połowa miesiąca, a ja dopiero przeczytałam dwie całe książki - "Singielkę w Londynie" Marty Matulewicz - lekką, odprężającą, niewymagającą powiastkę oraz "Na drugie Stanisław. Nowa księga imion" Jerzego Bralczyka i Michała Ogórka. Na początku listopada zaczęłam też "Shirley" Charlotte Brontë, ale jak na ten moment czytanie jej idzie mi trochę po grudzie...

Tytuł: "Na drugie Stanisław. Nowa księga imion" 

Autorzy: Jerzy Bralczyk, Michał Ogórek

Data wydania: 28 października 2015

Wydawca: Agora SA

Opis:

Arcyjęzykoznawca prof. Jerzy Bralczyk i felietonista Michał Ogórek w błyskotliwych dialogach opowiadają o tym, jak pod wpływem swoich nosicieli popularne i chwalebne imiona zmieniały się w imiona przeklęte oraz jak wielcy tego świata wywołują mody na imiona. Czy warto im ulegać? Jak wybrać imię, z którym będzie naszemu dziecku do twarzy?

Ta książka była dla mnie rozczarowaniem. Nie tego się spodziewałam. Sądziłam, że to będzie takie omówienie imion, trochę ciekawostek na ten temat, trochę o znanych ludziach noszących dane imiona. Początek, to znaczy wstęp profesora Jana Miodka (mojego idola!), zapowiadał same dobre rzeczy, rzeczywistość okazała się inna. Tak na prawdę ta książka to dialogi pana Ogórka i pana Bralczyka, w których imiona i ich znaczenie zajmują mało miejsca. Zamiast tego jest trochę ciekawostek o znanych i mniej znanych osobach, przemyślenia panów na różne tematy, a szczególnie dużo na tematy polityczne, czego bardzo nie lubię... Moim zdaniem szkoda pieniędzy na tę pozycję... Ja na szczęście dostałam ją w prezencie, więc nic nie straciłam. Ale jak ktoś szuka jakiegoś fajnego kompendium imion, czy jak mówi podtytuł - księgi imion, to się srogo zawiedzie, bo nie dowie się niczego nowego na ten temat. Już lepiej poszperać w internecie...

*************

Jak wspomniałam we wstępie, cały czas czytam "Shirley" Charlotte Brontë. Uwielbiam "Jane Eyre" tej pisarki, więc z przyjemnością sięgnęłam po tę powieść. Jednakże nieco trudno mi się ją czyta, nie dlatego, że była nudna czy nieciekawa. Nie, tę książkę po prostu trzeba smakować powoli, dawkować strona po stronie, nie da się przemknąć przez nią w jeden wieczór. Bogactwo postaci, opisów miejsc i osób, a także wydarzeń, a co za tym idzie bogactwo stron, powoduje, że trzeba się bardzo skupić na czytaniu tej powieści... Dlatego też jeszcze jej nie skończyłam.

"Shirley" jest napisana pięknym, barwnym językiem, pełna mądrości i ciekawych obserwacji odnośnie ludzkich zachowań i ogólnie charakterów. Każda z postaci, które opisuje Charlotte Bronte jest pełna życia i zarazem każda jest inna. Dzięki temu bogactwu, można zaobserwować jak daną sytuację odbierają różne osoby...

Jeszcze nie wiem jak się sytuacja w tej książce rozwinie, ale jak na ten moment, bardzo mi się podoba... Co będzie dalej, zobaczymy ;).

******

Miewacie czasem taką niemoc czytelniczą? Jakie macie sposoby na walkę z nią? A może nie walczycie, tylko czekacie aż kryzys sam minie?