123. Zakochaj się w hiszpańskiej kulturze, czyli "Zakochana w Barcelonie" Anna Wawrykowicz

Dziś kilka słów o książce, która mnie w sumie zaskoczyła. Nastawiłam się na niekoniecznie dobrze napisane romansidło, tymczasem dostałam solidną obyczajówkę z ciekawostkami o Hiszpanii ;). Zapraszam na krótką recenzję "Zakochanej w Barcelonie" Anny Wawrykowicz.

tytuł: "Zakochana w Barcelonie"

autor: Anna Wawrykowicz

data wydania: 22. stycznia 2020 r. 

wydawca: Wydawnictwo Novae Res

liczba stron: 364

kategoria: literatura obyczajowa

uwagi:

*brak wulgaryzmów

*brak erotyki

*brak brutalności

Małgorzata, czterdziestokilkuletnia rozwódka, przybywa do Barcelony na trzymiesięczne stypendium w celu zdobycia materiałów do pracy doktorskiej na temat wojny domowej w Hiszpanii. Na miejscu spotyka ciekawych ludzi i poznaje lepiej to piękne miasto, a także znajduje coś, czego szukała...

Zerkając na tytuł, okładkę i opis tej książki, założyłam sobie z góry, że będzie to romans, albo przynajmniej powieść obyczajowa z elementami romansowymi. Tymczasem, już od pierwszych stron okazało się, że to nie jest klasyczna historia miłosna, niemniej, uczucia widać gołym okiem - chodzi tu bardziej o miłość autorki i jej bohaterki do Barcelony i ogólnie do Hiszpanii. Właściwie to mam wrażenie, że sama historia Małgorzaty jest tylko pretekstem, żeby oprowadzić czytelników po tym pięknym mieście i podzielić się z nimi swoją miłością do bogatej hiszpańskiej, a szczególnie katalońskiej kultury.

Ten sentyment do Hiszpanii widać bowiem tak mocno, że momentami czułam się jakbym raczej czytała pełen życia przewodnik po stolicy Katalonii, a nie powieść obyczajową, zwłaszcza przy fragmentach, gdzie bohaterka rozmawia sobie z różnymi ludźmi, a oni sypią jak z rękawa różnymi datami i faktami historycznymi. Z reguły mi to nie przeszkadzało, więcej, nawet mnie zainteresowało niektórymi aspektami z historii i kultury tego regionu. Momentami, kiedy opisywane są spacery Gosi, odczuwałam jednak pewnego rodzaju przytłoczenie różnymi nazwiskami, datami, faktami i momentami historycznymi. Wydaje mi się, że autorka musi bardzo lubić architekturę, zwłaszcza secesyjną, bo nazwiska różnych słynnych hiszpańskich architektów pojawiały się bardzo często w tekście, zaburzając mi nieco czytanie, bowiem nie znam się kompletnie na tej dziedzinie, nie interesuje mnie też ona na tyle, żeby się aż tak zagłębiać w szczegóły.

Klasyczny wątek miłosny również pojawia się w tej książce, jest on jednak bardzo subtelny i w sumie opisany mimochodem, bez wdawania się w szczegóły, w przeciwieństwie do wspomnianych opisów Barcelony. Poza dość powściągliwie nakreślonym romansem, w powieści pojawia się też trochę wzmianek o przyjaźni, bowiem Gosia, główna bohaterka, w trakcie swojego pobytu na stypendium poznaje wiele ciekawych osób - zwłaszcza swoją gospodynię Nurię, weterynarza Marca, który mieszka po sąsiedzku, wykładowczynię uniwersytecką Montse i jej przyjaciółkę Laię, a także wspomina swoich znajomych z Polski. Jednak ani nowe znajomości, ani stare przyjaźnie, ani wreszcie to poszukiwanie miłości, nie stanowią głównej osi powieści, są tylko dodatkiem do zakochania się w Barcelonie.

Cała powieść napisana jest prosto, bezpretensjonalnie, standardowo w trzeciej osobie, bez większych błędów czy nieprawidłowości. Trochę mnie denerwowało natomiast, że w tej trzecioosobowej narracji pojawiały się wstawki z przemyśleniami autorki, napisane w pierwszej osobie, ale nie oznaczone odpowiednio w tekście, przez co, momentami czytanie było dość toporne, mało płynne. Niemniej, historię tę przeczytałam dość szybko, bo w gruncie rzeczy jest bardzo lekka i nieskomplikowana.

"Zakochana w Barcelonie" to nie jest książka, którą trzeba przeczytać, uważam jednak, że osoby zainteresowane kulturą hiszpańską, a chcące poczytać coś lekkiego, znajdą w niej ciekawą rozrywkę. Pozostali mogą się jednak nieco znużyć, albo nawet zirytować nagromadzeniem informacji o Barcelonie, a także kulturze i historii Hiszpanii, szczególnie Katalonii. Ja tę lekturę wspominam raczej miło, dowiedziałam się z niej kilku ciekawych rzeczy i spędziłam całkiem przyjemnie czas, nie będę jednak do niej wracać czy szczególnie jej wspominać.

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Novae Res oraz portalowi Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moją recenzję.