334. Ułożyć sobie życie na nowo po stracie bliskiej osoby, czyli "Przecież mamy siebie" Natalia Sońska

Dziś przedstawiam Wam naprawdę krótką opinię o krótkiej, a treściwej książce, poruszającej trudne tematy w sposób bardzo subtelny i spokojny. Przecież mamy siebie to było moje drugie spotkanie z twórczością pani Natalii Sońskiej (o pierwszym pisałam TU) i okazało się całkiem udane. Zapraszam na kilka słów o tej powieści… 

Szymon i Maria to szczęśliwe małżeństwo oczekujące na narodziny pierwszego dziecka. Los jednak okazuje się okrutny – kobieta nagle umiera, a jej mąż zostaje z małą córeczką. Nie jest jednak sam, na pomoc przychodzą mu rodzice oraz Pola, najlepsza przyjaciółka jego zmarłej żony i zarazem jej siostra z wyboru. Młody wdowiec musi sobie poradzić z żałobą i spróbować ułożyć sobie życie na nowo, a to nie jest łatwe, zwłaszcza kiedy pojawiają się inne uczucia…

Przecież mamy siebie to taka spokojna obyczajówka, poruszająca trudne, ale życiowe tematy, jak strata bliskiej osoby i różne sposoby przeżywania żałoby, miłość przychodząca znienacka, czy przyjaźń, która jest podporą i fundamentem w trudach życia. Autorce udało się opowiedzieć historię Szymona, Marii, Poli i innych bohaterów z niezwykłą lekkością i delikatnością, w taki sposób, że w trakcie lektury nie odczuwa się przytłoczenia ogromem cierpienia postaci, ale można się wczuć w ich sytuację i im po prostu współczuć. 

I chociaż to jedna z tych opowieści, których zakończenie można przewidzieć, a i nie brak w niej też czasem odrobiny naiwności oraz nieco nielogicznych decyzji i zachowań bohaterów (zwłaszcza Poli), to jednak wciąga i porusza swoją subtelnością, spokojnym rozwijaniem się, ale też tą szczyptą nadziei, którą ze sobą niesie. Bo mimo zawirowań życiowych, mimo tragedii i dramatów, postacie tej książki mają siebie, mogą na kimś polegać, a czasem znaleźć w drugiej osobie nie tylko przyjaźń, ale coś więcej… 

Pani Sońska bardzo ładnie pisze o miłości, pokazując, że można kochać prawdziwie i mocno nie tylko raz w życiu, ale też że to uczucie ma różne odcienie. Trochę uwagi poświęca poczuciu lojalności, które czasem może być przesadnie pojmowane i stawać się przeszkodą do szczęścia. Opowiada też o budowaniu życia po stracie, układaniu sobie go na nowo, radzeniu sobie z cierpieniem, jednocześnie nie zapominając o osobie, która odeszła. 

Przecież mamy siebie to taka powieść, która w bardzo delikatny sposób porusza trudne tematy i serca czytelników. Ma w sobie nie tylko całą gamę emocji, wciąga i wzrusza, ale niesie też nadzieję i pokrzepienie, że życie nie kończy się wraz z utratą bliskiej osoby, a wsparcie innych może być początkiem czegoś nowego. Dość krótka książka, a jaka treściwa! Polecam zwłaszcza tym, którzy lubią spokojne, życiowe powieści obyczajowe. 

tytuł: Przecież mamy siebie
autor: Natalia Sońska
data wydania: 2 lipca 2025 r.

wydawca: Skarpa Warszawska
liczba stron: 336
kategoria: powieść obyczajowa

Recenzja we współpracy z Wydawnictwem.