15. Trochę humoru na urlop, czyli "Projekt: Rosie" Graeme Simsion

Właśnie kończę swój drugi, tym razem dużo krótszy urlop. Wybyłam w Karkonosze, aby trochę wypocząć psychicznie (bo fizycznie to wypoczynku nie miałam, weszłam na Śnieżkę i ogólnie pochodziłam po górach ;)) i zobaczyć na własne oczy te piękne góry. Na długą podróż autokarem przygotowałam sobie dwie książki: "Projekt: Rosie" Graeme Simisona oraz "Ostatnią arystokratkę" Evžena Boček. Wybrałam je dość przypadkowo, tymczasem obie okazały się dla mnie sporą dawką humoru i w ogóle pozytywnych emocji w czasie długiej jazdy do miejsca mojego urlopowania i z powrotem do domu ;). Dziś opowiem o pierwszej, która mnie bardzo zauroczyła...

Tytuł: "Projekt: Rosie"

Tytuł oryginału: "The Rosie Projekt"

Autor: Graeme Simison

Data polskiego wydania: 6 maja 2013 r.

Powieść ta jest reklamowana jako feel-good book i moim zdaniem to określenie świetnie ją oddaje. To historia Dona Tillmana, profesora genetyki o dość specyficznym sposobie bycia, który postanawia się ożenić. Jak na naukowca przystało, przygotowuje cały projekt poszukiwań, łącznie z kilkunastostronicową ankietą dla kandydatek na żonę. Tymczasem los stawia na jego drodze Rosie, dziewczynę, która jest dla Dona przeciwieństwem idealnej towarzyszki życia: pali, pije, jest niepunktualna oraz niezorganizowana i prosi naszego bohatera o pomoc w znalezieniu biologicznego ojca. Jak potoczy się ich wspólna praca, czego się od siebie nauczą? Czy Don znajdzie idealną żonę? Czy Rosie dowie się kto naprawdę jest jej ojcem? Odpowiedzi na te pytania, a także na wiele innych, da ta książka.

Historia opowiadana w tej książce przedstawiona jest z perspektywy Dona. A on z kolei nie jest typowym książkowym bohaterem. Dlaczego? Bo jego umysł pracuje inaczej niż u większości ludzi. Don jest on trochę jak robot - nie odczuwa i nie okazuje emocji, charakteryzuje się wybitną inteligencją i świetną pamięcią oraz zmysłem analitycznym, planuje co do minuty każdą chwilę dnia, a także niezbyt dobrze radzi sobie z kontaktami społecznymi... Wszystko to wskazuje, że jest on aspergikiem. W książce nie jest to wprost powiedziane, sam Don tego nie wie, ale pojawiają się takie tropy, np. kiedy wygłasza referat dla dzieciaków z Zespołem Aspergera i ich rodzin. To, że główny bohater cierpi na lekką postać autyzmu jest źródłem różnych zabawnych sytuacji i gaf. Autor nie wyśmiewa schorzenia Dona, ale pokazuje jak ta jego inność myślenia i zachowania może być odebrana w społeczeństwie, a także jak osoby z Zespołem Aspergera postrzegają innych ludzi i ich zachowania. Spotkanie szalonej Rosie i uporządkowanego Dona jest świetnym tego obrazem. 

Narratorem tej powieści jest sam główny bohater, dlatego jest ona napisana w specyficznym stylu: nieco chłodnym, obojętnym, pozbawionym uczuć, za to bogatym w język typowo naukowy. Widać to szczególnie w przemyśleniach i sposobie wypowiadania się Dona. W ogóle bohaterowie są bardzo barwni, mimo niektórych wad, bardzo pozytywni i pełni życia. Don jest typowym naukowcem, żyje i myśli jak naukowiec, dodatkowo jest niezbyt przystosowany społecznie, jak wyżej wspomniałam, ale to wszystko czyni go uroczo nieporadną postacią.  Rosie to bezpretensjonalna studentka, szalona barmanka, niepoukładana dziewczyna, która z miejsca zdobywa sympatię czytelnika. Również postacie drugoplanowe zasługują na wspomnienie: Gene, najlepszy przyjaciel Dona, profesor na wyższej uczelni i zarazem erotoman oraz jego żona Claudia, psycholog, przyjaciółka i życiowy doradca głównego bohatera, a poza nimi szereg pomniejszych osób wzbudzających w czytelniku pozytywne emocje.

Cała powieść to przyjemna komedia romantyczna, bogata w humor sytuacyjny i zabawne dialogi, a także pełna ciepła i pozytywnych emocji. To historia nie za słodka, jak również nie za gorzka, nie za lekka, ale też nie za poważna, poruszająca w ciekawy sposób ważne tematy. Zdecydowanie ją polecam!

Teraz czytam drugą część przygód Dona, pt. "Efekt Rosie", która również jest bardzo ciekawą książką. Potem zamierzam przeczytać drugi i trzeci tom z serii "Arystokratka", której autorem jest czeski pisarz Evžen Boček, a której pierwszą część przeczytałam na urlopie. Po lekturze tej mini serii na pewno podzielę się swoimi spostrzeżeniami ;).