36. Poznałam Judę i mnie nie zachwycił, czyli "Więzy miłości. Juda nieznany" Thomas Hardy

Bardzo lubię książki obyczajowe, których akcja dzieje się niekoniecznie we współczesności. Nie muszą być to konkretnie powieści z epoki, mogą być napisane przez współczesnych autorów. Jednak najbardziej interesują mnie książki XVIII i XIX wieczne, najlepiej angielskie, stąd twórczość Jane Austen i sióstr Bronte jest mi dobrze znana. Poznaję też innych autorów tamtych czasów: m.in. Charlesa Dickensa, Oscara Wilde, Elizabeth Gaskell oraz Thomasa Hardy'ego, o którego powieści opowiem w dzisiejszej krótkiej recenzji...

Po raz pierwszy usłyszałam o tym pisarzu kiedy miałam ambicję przeczytać wszystkie 100 książek z listy BBC (na szczęście mi się odwidziało i zrezygnowałam z tego postanowienia ;)). Na tej liście natrafiłam bowiem na powieść "Tessa D'Urberville", która bardzo mnie wciągnęła, zainteresowała, mimo iż nie przypomina moich ulubionych "grzecznych" książek obyczajowych i romansów. Potem obejrzałam film "Z dala od zgiełku", który mi się spodobał, a który, jak się potem dowiedziałam, jest adaptacją książki tego autora o tym samym tytule. Sięgnęłam więc po powieść, która również mi się spodobała. Potem miałam dalej czytać twórczość Thomasa Hardy'ego, ale zajęłam się innymi lekturami. Aż w końcu, z nowym rokiem postanowiłam sięgnąć po "Więzy miłości. Juda nieznany".

tytuł: "Więzy miłości. Juda nieznany"

tytuł oryginału: "Jude the Obscure"

autor: Thomas Hardy

tłumaczenie: Ewa Kołaczkowska

data wydania: 1895 r.

data polskiego wydania (tego, które czytałam): 30 maja 2016 r.

wydawca: Wydawnictwo Replika

Książka ta opowiada o Judzie, młodym angielskim chłopaku, który mieszka z ciotką i pragnie zostać studentem i mieszkać w mitycznym dla niego mieście - Chestminster. W związku z tym pilnie się uczy, żeby dostać się na uniwersytet, jednakże na jego drodze stają różne przeszkody - niskie urodzenie, brak pieniędzy i dwie kobiety - Sue i Arabella...

Nie polubiłam się z bohaterami tej powieści. Juda jest jak dla mnie zbyt naiwny, z jednej strony jest pracowity i uparcie dąży do celu, z drugiej za bardzo zdaje się na swoje emocje, co mu nie pomaga w życiu, a Sue z kolei jest rozkapryszona, niezdecydowana, niby sama nie wie czego chce, a zarazem ma w sobie coś z intrygantki... Ich postępowanie było głupie, ich decyzje, słowa i emocje zagmatwane, co powodowało, że cała sytuacja się pokomplikowała i tak na prawdę nie można było się spodziewać słodkiego happy endu. Chociaż, znając twórczość Hardego, nie ma co się nastawiać na szczęśliwe zakończenia ;).

Juda jest bohaterem tragicznym, skazanym na klęskę planów, celi i marzeń, nie jest to jednak działanie fatum, ale konsekwencje jego wyborów i decyzji, a także miejsca w społeczeństwie i zasad, według których żyje. To wszystko jest świetnie pokazane, logiczne i wynikające z czegoś. Podobnie Sue, ponieważ jest kobietą żyjącą w XIX wieku, nie może być niezależna od mężczyzny, nie może żyć po swojemu, musi poddać się mężowi... 

"Obracam się po omacku wśród chaosu zasad moralnych, kierując się instynktem, a nie mając wzorów"

W opisach tej książki można znaleźć informacje, że była to kontrowersyjna opowieść jak na czasy wydania. I faktycznie, porusza ona tematy dość drażliwe, jak np. współżycie bez ślubu i przedstawia zapatrywania bohaterów, które są krytyką religijności, małżeństwa, postawy wobec kobiet i w ogóle miejsca "płci pięknej" w społeczeństwie. Zarówno Sue, jak i Arabella nie są tu raczej potulnymi, wręcz uległymi kobietami, jakie znamy z XIX-wiecznych powieści, mimo iż są niejako pod władzą mężczyzn, biorą sprawy w swoje ręce i w manipulują nimi dla swoich celów, oczywiście na miarę swoich możliwości... 

Thomas Hardy operuje pięknym językiem, dba o detale i szczegóły, co powoduje, że człowiek z przyjemnością wczytuje się w napisane przez niego zdania. Mimo to, ta powieść mnie nie zachwyciła, tak jak dwie poprzednie książki tego autora. Chwilami zbyt dużo było w niej przemyśleń głównych bohaterów, zdecydowanie za dużo cytatów słynnych ludzi, którymi rzuca Juda i inni bohaterowie... Swoją drogą, przydałyby się przypisy, skąd dany fragment jest wzięty. Ponadto, momentami niestety bywało nudnawo, co spowodowało, że do połowy ciężko mi się czytało, potem było lepiej, więcej się działo, jednak zaczęły się różne problemy i tragedie dotykające bohaterów... 

Podsumowując, jeśli szukacie powieści, w której zauroczy Was język, zainteresują rozważania na temat społeczeństwa, religii i miejsca kobiet w XIX wieku, a nie macie problemu z licznymi tragediami i niezbyt wartką akcją w książce, to powieść dla Was ;). Jeśli jednak szukacie czegoś mniej refleksyjnego, a bardziej rozrywkowego, to nie sięgajcie po "Więzy miłości", bo się rozczarujecie... Dla mnie to dobra książka, warta poznania, jednak nie idealna i nie zachwycająca, więc nie sądzę żebym do niej wracała...

*********
"Więzy miłości. Juda nieznany" to piąta książka, którą przeczytałam w tym roku i zarazem pierwsza w tym miesiącu. Tak jak myślałam, skupiłam się bardziej na serialu (The good doctor) i miałam mniej czasu na czytanie, stąd taki wynik. Jednakże teraz wzięłam się za siebie i czytam powieść, na którą bardzo czekałam - ostatni tom sagi o rodzinie Poldarków - "Bella Poldark" Winstona Grahama. Bardzo szybko się ją czyta, w ciągu jednego dnia przeczytałam 400 stron, czyli ponad połowę tej książki. 

Trochę nie podoba mi się uwspółcześnienie języka i stylu pisania, które pojawiło się w tej części. Za to ciekawi mnie wątek kryminalny, który po raz pierwszy został wprowadzony w tej serii... To ostatni tom, więc niejako podsumowanie historii Poldarków, więc zapewne jak już go przeczytam, to pokuszę się o napisanie swojej opinii ;).

A Wy co teraz czytacie? Luty jest dla Was zaczytanym miesiącem, czy wręcz przeciwnie?