38. Stereotypowa historia miłosna dla młodzieży, czyli "Do wszystkich chłopców, których kochałam"

"Do wszystkich chłopców, których kochałam" to książka, którą poznałam dzięki udziałowi w booktourze organizowanym na Instagramie. Wcześniej widziałam film na jej podstawie, który jak na młodzieżówkę był bardzo przyjemny jak na historię tego typu. Stąd moja chęć poznania powieści, bo przecież najczęściej jest tak, że książka jest lepsza od ekranizacji (swoją drogą, jakiś czas temu dodałam wpis na ten temat, który możecie zobaczyć TU). Czy w tym wypadku też tak było? Zapraszam na moje rozważania na ten temat...

UWAGA! Wpis zawiera różne spojlery z treści książki i filmu ;).

 

tytuł: "Do wszystkich chłopców, których kochałam"

tytuł oryginału: "To All the Boys I've Loved Before"

autor: Jenny Han

tłumaczenie: Matylda Biernacka

data wydania: 15 kwietnia 2014 r.

data polskiego wydania: 17 sierpnia 2018 r.

wydawca: Wydawnictwo Kobiece 

Nie oczekiwałam po tej książce nie wiadomo czego, znałam bowiem historię, którą opowiada, wiedziałam jak to się skończy ;). Ale w sumie i bez oglądania filmu, od początku powieści wiadomo co będzie dalej, jest ona bowiem oparta na znanym i oklepanym schemacie fabularnym: on - Peter Kavinsky jest superprzystojny i superpopularny, a ona - Lara Jean Song Covey jest szarą myszką,  i oboje udają, że są parą. Dlaczego? Otóż ona się boi, żeby chłopak jej starszej siostry nie dowiedział się, że się w nim podkochuje, z kolei ten nasz szkolny gwiazdor chce wzbudzić zazdrość w byłej dziewczynie. Oczywiście to całe udawanie doprowadza do tego, że się w sobie zakochują... Żeby tego było mało, aby było bardziej dramatycznie, to nasza szara myszka jest na dodatek półsierotą, jej matka bowiem zmarła kiedy Lara Jean była dzieckiem. Ale nie martwcie się, ma za to dwie siostry: starszą - Margot, która oczywiście zastępuje matkę swoim siostrzyczkom i zajmuje się domem, a także udziela głównej bohaterce życiowych rad i ogólnie jest jej przyjaciółką oraz młodszą - Kitty, która jest mądralą. Brzmi znajomo, prawda? 

Co prawda autorka próbowała tenże schemat urozmaicić poprzez stworzenie wątku listów miłosnych, które Lara Jean pisała do wszystkich chłopców, którzy jej się bardziej spodobali (stąd tytuł książki), a które to listy chowała w pudełku na kapelusze. To był jej sposób na radzenie sobie z nieodwzajemnionym uczuciem. Potem te listy przypadkowo, albo i nie, zostały wysłane do pięciu chłopców, których Lara Jean kochała... To był fajny pomysł na stworzenie nietypowej historii miłosnej, ale niestety, nie został on dobrze wykorzystany... Innym małym urozmaiceniem jest fakt, że główna bohaterka jest w połowie Koreanką, co dodało historii nieco egzotyki, chociaż głównie poprzez wspominki o koreańskim jedzeniu (aż zrobiłam się głodna). Ale poza tymi "dodatkami" jest to standardowa, schematyczna historia o młodzieńczych miłościach, na dodatek napisana bardzo prostym językiem. 

Bohaterowie tej powieści są tak do bólu papierowi i schematyczni,  że naprawdę nie da się ich polubić. Lara Jean to taka szara myszka, która nie ma przyjaciół poza dziwną Chris, dodatkowo jest tchórzliwa i raczej nie grzeszy inteligencją, a problemy rozwiązuje poprzez ucieczkę, zupełnie jakby miała 7 lat, a nie 16, czy tam 17. Peter z kolei, to typowy nastolatek z amerykańskich filmów - chłopaczek z drużyny, co to chodził z najpopularniejszą dziewczyną w szkole, a teraz spotyka się trochę przypadkiem z cichutką, niepopularną dziewczynką. Była dziewczyna Petera, Genevieve, to nikt inny jak wredna gwiazda szkoły, która oczywiście kiedyś była przyjaciółką Lary Jean, ale potem stała się popularna i zerwały kontakt. Z kolei siostra głównej bohaterki, Margot, która dopiero co skończyła liceum, zachowuje się z kolei jak taka irytująca prymuska, która się wszędzie udziela, a na dodatek jest nie wiadomo jak doświadczona życiowo - udziela rad wszystkim w koło, a nawet zrywa z chłopakiem, którego podobno kocha, bo przecież nie powinna iść na studia z takim "balastem". I nic więcej nie da się o nich powiedzieć, są tak płytcy, a nawet potraktowani trochę po macoszemu. Inni bohaterowie są równie stereotypowi i tak samo pobieżnie zaznaczeni, więc nawet nie będę o nich wspominać...

Ogólnie rzecz biorąc, w tej książce jest wiele słów, a naprawdę mało treści, co sprawia, że jest po prostu nudna. Niby szybko się ją czytało, ale tak właściwie nic się w niej nie działo. Bywały co prawda sytuacje, które można by fajnie pociągnąć, rozwinąć, pokazać ich konsekwencje, ale autorce to nie wyszło, bo rozwiązywała je w wyjątkowo prosty, a niekoniecznie logiczny sposób, a czasem w ogóle urywała i jakby zapominała. Nawet ten główny wątek z listami został dość głupio rozwinięty, podobnie wątek, kiedy ktoś puścił plotkę, że pomiędzy Larą Jane a Peterem coś się wydarzyło w jacuzzi...

Film na podstawie tej powieści był równie schematyczny i oklepany, ale dość przyjemny w odbiorze. Scenarzyści jednak wybrali z książki co ciekawsze wątki, dzięki czemu cała filmowa historia się nie dłużyła, tylko została opowiedziana dość sprawnie i w miarę logicznie. Dzięki temu oglądanie było znacznie sympatyczniejsze niż czytanie o perypetiach miłosnych Lary Jean. Być może wpłynęli też na to aktorzy, którzy całkiem dobrze odegrali swoje niezbyt trudne role. 

Historia opowiedziana w książce kończy się zawieszeniem w próżni głównego wątku, stąd wiadomo, że będzie kolejna część (która notabene dopiero co została wydana w Polsce). Ja jednak nie jestem ciekawa co się wydarzy dalej, więc nie sięgnę po następny tom. I cieszę się, że oglądałam film, bo on z kolei kończy się nieco później i zamyka, albo przynajmniej przymyka wątek Lary Jean i Petera, dając odbiorcy happy end ;). Na tym więc skończę przygodę z tą opowieścią...   

Wiem, może przesadzam z tą krytyką książki, w końcu to tylko powieścidło na nastolatek, ale denerwuje mnie to, że w tego typu literaturze w kółko są powielane te same schematy fabularne. Dlaczego jest tak mało oryginalnych, ciekawych pomysłów na historie miłosne? Tylko ciągle to samo - szara myszka i gwiazda szkoły i ich niezbyt życiowe, wręcz oklepane perypetie... Czy naprawdę młodzi ludzie nie zasługują na nieszablonowe romanse?

 
**************
Wyżaliłam się, teraz Wasza kolej: podzielcie się ze mną swoimi refleksjami na temat książki "Do wszystkich chłopców, których kochałam" i filmu pod tym samym tytułem ;)