In memoriam

Bo czas upływa. Zegar tyka… tik-tak, tik-tak…
Sekunda po sekundzie, minuta po minucie, godzina po godzinie….
Przelatują nam przed oczami kolejne cenne sekundy życia i tak mijają dni, tygodnie, miesiące, lata…
A my starzejemy się i w końcu umieramy…

z bloga Magiczny Kociołek. Kuchnia i Kultura

Wczoraj dowiedziałam się, że odeszła jedna z moich blogowych koleżanek, osoba, dzięki której rozwinęłam się w tej kwestii, która była moją najwierniejszą czytelniczką i komentatorką, z którą nawiązałam też fajną znajomość poza blogiem. Chciałabym napisać więc coś ku pamięci, żeby podzielić się swoim smutkiem... Nie umiem pięknie pisać, ale chcę, żeby coś zostało, chcę Wam opowiedzieć o moich wspomnieniach związanych z tą ciepłą osobą, dobrym duchem blogosfery książkowej...

Beata, którą zapewne większość z Was znała jako Ervisha z bloga Magiczny Kociołek była osobą skromną, ciepłą, bardzo uczynną i empatyczną. Starała się pomóc innym we własnym zakresie, nawet jeśli nie znała osobiście osoby, której pomaga. Nie epatowała cierpieniem, chociaż wiele przeżyła, doświadczyła... Wręcz przeciwnie, jej blogowi czytelnicy nawet nie wiedzieli, że chorowała...

Poznałyśmy się poprzez mojego bloga, jakieś trzy lata temu. Pamiętam, że skomentowała kilka wpisów, potem trochę dyskutowałyśmy o serialu Poldark, który Jej poleciłam, a następnie nasza znajomość przeniosła się na jeden z portali społecznościowych, gdzie co jakiś czas konwersowałyśmy nie tylko o blogach, książkach, filmach, ale też o gotowaniu, które było jednym z Jej zainteresowań. Potem nasze rozmowy były nieco bardziej osobiste, trochę się nawet sobie nawzajem zwierzałyśmy i chociaż nie miałyśmy okazji poznać się na żywo, to miałam wrażenie, że ta nasza internetowa znajomość była prawdziwa i szczera. Ostatni raz rozmawiałyśmy nieco ponad tydzień temu...

Beata była weganką, pamiętam, że jak nie miała pomysłu na obiad, to pytała mnie (osobę mięsożerną) co jadłam ostatnio, bo potrzebowała jakiejś inspiracji. Kiedy odpowiadałam, że pewnie nie będzie zainteresowana, bo jadłam mięso, to twierdziła, że wszystko da się zweganizować i opowiadała mi o swoich eksperymentach kulinarnych. Czytywała też książki kucharskie, nie tylko te stricte wegańskie, czy wegetariańskie, ale też z tradycyjnymi daniami, właśnie po to, żeby znaleźć inspiracje. Zamieszczała też na blogu swoje przepisy i zdjęcia dań, zachęcając tym do spróbowania wegańskich potraw. Kiedyś pisała głównie o kulinariach, ostatnio jednak więcej uwagi poświęcała książkom. Jednocześnie szanowała wybory innych i nigdy nie była natarczywa, czy nie namawiała do przejścia na jarską dietę.

Była chyba jedyną znaną mi osobą, która nie za bardzo się lubiła ze słodkościami, za to chętnie jadła masło orzechowe (i wszelakie pasty z orzechów i nasion), ale takie prawdziwe - zmielone orzechy bez dodatku cukru czy tłuszczów. Lubiła też kalafior, chętnie testowała różne przepisy na to warzywo. 

W blogosferze działała od wielu lat, najpierw na portalu blox, potem przeniosła się na wordpress, gdzie miała setki czytelników i komentarzy. Jak głosił podtytuł Jej bloga - Kuchnia i Kultura, dzieliła się przepisami, opowiadała też o jedzeniu, książkach, komiksach, czy grach planszowych. Ja sama obserwowałam to, co pisała od mniej więcej 2018 roku, ale z tego co widziałam, pierwsze wpisy pojawiały się już w 2013 roku. Ostatnio miała mniej sił na pisanie, jednak starała się nie zaniedbywać swojego bloga i wpisy pojawiały się w miarę często, ostatni nieco ponad tydzień temu...

Beata czytała bardzo dużo, tak dużo, że nawet nie liczyła przeczytanych przez siebie książek. Najchętniej sięgała po publikacje dla młodszych czytelników, w których znajdowała wiele wartości i o których z takim zaangażowaniem i wnikliwością pisała na blogu. Najbardziej lubiła baśnie, ich interpretacje, ogólnie baśniowe klimaty, jak tylko pojawiała się nowa książka w takich klimatach, wiedziałam, że Beata ją przeczyta. Lubiła też publikacje traktujące o słowiańskich wierzeniach i historii, miała nawet w planach zrobienie na blogu działu: Słowiańska półeczka. Chętnie sięgała też po picture booki (o których istnieniu dowiedziałam się od Niej, bo wcześniej nie znałam tego typu publikacji) i komiksy.

Oczywiście czytywała też książki dla dorosłych. Lubiła kryminały, ostatnio zaczęła kolekcjonować powieści Agathy Christie w tych nowych jubileuszowych wydaniach i całkiem niedawno cieszyła się, że udało jej się zdobyć "Kurtynę" w tej właśnie wersji. Kiedy powiedziałam Jej, że nie znam twórczości tej pisarki, przysłała mi w prezencie jedną z książek pani Christie i zaraziła mnie do niej pasją. Ja z kolei zainteresowałam Ją seriami "Poldark" i "Siedem sióstr", które ją zaciekawiły. Obu nie zdążyła dokończyć...

Ksiądz Jan Twardowski, którego twórczość lubiła i ceniła, w wierszu "Koniec nie-koniec" napisał takie słowa:

Zawsze jeszcze myśl jedna
pytanie
jak zielona wścibska gałązka
nawet serce gaduła
nie wie
kiedy kończy się książka

Jej książka się skończyła, za szybko. 31 sierpnia skończyłaby 29 lat. Była młoda, miała przed sobą jeszcze tyle życia, tak wiele książek do przeczytania, tak wiele słów do napisania... Zostanie jednak w mojej pamięci, przez nasze rozmowy o życiu, przez piękne słowa na blogu...

można odejść na zawsze

by stale być blisko

*** Na Powązkach warszawskich

ks. Jan Twardowski

Miałam tego nie pisać, miałam zostawić dla siebie, ale nie mogłam osobiście pożegnać Beatki, więc zrobię to chociaż w taki sposób. 

Chciałam też żebyście się dowiedzieli o jej odejściu, bo zapewne większość z Was o tym nie wie, a kojarzy Ją z bloga. 

Jeśli jesteś wierzący, pomódl się proszę za Jej duszę.

Jeśli nie, wspomnij Ją dobrą myślą.

Nie zablokowałam komentarzy, bo może ktoś z Was będzie chciał się podzielić wspomnieniami o Beacie Ervishy. Proszę jednak o powstrzymanie się od spamu i niepotrzebnych komentarzy. 

Nie wiem kiedy dokładnie odeszła, ani czy i kiedy było Jej pożegnanie, dowiedziałam się tylko, że nie ma Jej już z nami... Proszę więc, nie pytajcie o szczegóły.