195. Perypetie życiowe Danki i siła kobiecej przyjaźni, czyli "Zanim zobaczymy Neapol" Magdalena Kołosowska

Kilka miesięcy temu opowiadałam Wam o książce, którą określiłam jako codzienno-niecodziennej, o pierwszym tomie serii "Pod wspólnym niebem" autorstwa Magdaleny Kołosowskiej (TU). Dziś z kolei nadszedł czas na krótką opinię o kolejnej książce z tego cyklu, niejako kontynuacji przygód trzech nietypowych przyjaciółek. 

tytuł: "Zanim zobaczymy Neapol"
cykl/seria: "Pod wspólnym niebem" tom 2
autor: Magdalena Kołosowska
data wydania: 12 października 2021 r.
wydawca: Wydawnictwo Replika
liczba stron: 336
kategoria: literatura obyczajowa

W "Zanim zobaczymy Neapol" główną bohaterką jest Danka, która ma za sobą nieco trudne życiowe przeżycia - chorobę nowotworową, porzucenie przez narzeczonego, różne problemy rodzinne. Wydawać by się mogło, że po dawnych burzach ma ustabilizowaną sytuację - dobrą pracę, pieniądze, wspaniałego syna i w miarę spokojne małżeństwo. Kiedy jednak jej mąż przegrywa w kasynie pieniądze, a ona traci pracę, zaczyna się kolejne pasmo nieszczęść. Jednak takie życiowe burze mogą okazać się potrzebne, żeby zobaczyć, co jest ważne...

Tak jak przy poprzedniej książce, tak i tu uważam, że najciekawszą rzeczą w tej opowieści jest wątek internetowej przyjaźni między trzema tak różnymi kobietami w kwiecie wieku - Danką, Zośką i Irminą. Wstawki z ich konwersacji prowadzonych za pośrednictwem komunikatora internetowego stanowią fajne ubogacenie historii i rozwinięcie niektórych zdarzeń. Podoba mi się też przeniesienie tej przyjaźni do realnego życia, ale też ogólnie jej niezwykła siła - chociaż nie mogą się często widywać (a nawet dwie z nich po raz pierwszy widzą się w tym tomie) to są dla siebie wsparciem w trudnych chwilach, ale dzielą się ze sobą radościami i sukcesami. 

Danka, podobnie jak Zośka w "Kiedyś dogonimy Paryż", w tej książce stoi na życiowym rozdrożu. Jej krucha stabilizacja się rozpada w skutek kilku poważnych problemów i dramatycznych sytuacji, zarazem umożliwiając jej nowy początek i wprowadzenie zmian w życiu, a także zrozumienie tego, co ważne. Chociaż ona i jej przyjaciółki to kobiety z innego pokolenia niż ja (właściwie mogłabym być córką jednej z nich), to z zainteresowaniem czytałam o ich perypetiach, czasem im współczując, czasem wyrozumiale pomijając pewne epizody, a momentami się denerwując na pewną naiwność z ich strony. 

W sumie ta naiwność i pewna beztroska Danki i jej przyjaciółek trochę mnie wybijała z rytmu, czasem nie zachowywały się one jak kobiety dojrzałe, tylko jak mało rozgarnięte nastolatki. Ale może to też był taki zamysł autorki, żeby nie było zbyt poważnie i żeby się więcej działo. Podobnie jak wplecenie pewnego wątku o zabarwieniu kryminalnym, który może był nie do końca realny, ale za całkiem zaskakujący, jak zresztą i zakończenie tej powieści.

"Zanim zobaczymy Neapol" to książka prosta, dość lekka, całkiem dynamiczna jak na obyczajówkę, a przy tym całkiem życiowa, rzeczowa, dojrzała opowieść. Napisana jest prosto i przystępnie, a przede wszystkim, z sercem. Czyta się ją szybko i przyjemnie dzięki dużej ilości wspomnianych wyżej internetowych konwersacji i całkiem luźnym dialogom. Polecam tę powieść fankom spokojnych, ale dość życiowych obyczajówek, z silnymi i ciekawymi bohaterkami, a także z odrobiną humoru i fajnym wątkiem kobiecej przyjaźni. A ja czekam na kolejny tom ;).

Za możliwość poznania tej książki dziękuję Wydawnictwu.