41. Pustynia zmienia człowieka, czyli "Noc ognia" Eric-Emmanuel Schmitt

Dziś będzie krótko, bo i opowiem o dość krótkiej książce, ale naprawdę wartej przeczytania, tak jak inne powieści autora... Po twórczość Erica-Emmanuela Schmitta zawsze sięgam w ciemno, bo wiem, że mi się spodoba. Tak było i z "Nocą ognia", o której dziś powiem w kilku słowach...

tytuł: "Noc ognia"

tytuł oryginału: "La nuit de feu"

autor: Eric-Emmanuel Schmitt

tłumaczenie: Łukasz Müller

data wydania: 2 września 2015 r.

data polskiego wydania: 7 listopada 2016 r.

wydawca: Znak literanova

Cała historia wydaje się prosta - Eric-Emmanuel, młody wykładowca filozofii, początkujący scenarzysta, wraz ze znajomym reżyserem wyrusza w podróż do Algierii, gdzie mają zamiar podążać śladami Charlesa de Foucalda, misjonarza i pustelnika, o którym planują wspólnie nakręcić film. Dołączają do grupy, która wraz z miejscowym przewodnikiem rusza na wędrówkę przez Saharę. Nasz bohater idzie na pustynię z myślą, że ta podróż zmieni jego życie, ale nawet nie spodziewa się jak bardzo...

Cóż to za niezwykła podróż, ta wyprawa do Ahaggaru: sądziłem, że gdzieś się wybieram, a docierałem gdzie indziej. Doskonała manipulacja! Byłem prowadzony bardzo pewną ręką...

Eric-Emmanuel Schmitt potrafi w niewielu słowach zawrzeć wiele treści. W prosty sposób opowiada o rzeczach ważnych, przeplatając je z tymi mniej ważnymi, codziennymi sprawami. W "Nocy ognia" podróż przez pustynię z tuareskim przewodnikiem jest dla niego pretekstem do snucia rozważań o swoim życiu, a także możliwością doświadczenia czegoś, czego nigdy wcześniej nie doznał... 

Jak zwykle u Schmitta, w tej powieści jest dużo mądrości i wartościowych przemyśleń, ale tak naprawdę niewiele akcji. To raczej książka do refleksji, a niekoniecznie rozrywkowa pozycja na jeden wieczór. Osoby zbierające cytaty będą tu miały wiele słów do spisania... Może to dlatego, że autor z wykształcenia filozofem, więc lubi rozmyślać na różne tematy ;). Trzeba jednak zwrócić uwagę, że jego przemyślenia są proste, nieskomplikowane, tak, że trafiają do serca czytelnika. 

W "Nocy ognia", oprócz rozmyślań o życiu i wspomnień, autor pokazuje nam swoje zmagania z wiarą. Wspomina dzień, a raczej szczególną noc na pustyni, kiedy poznał i uwierzył, kiedy nawrócił się... To bardzo osobiste, wręcz intymne wyznania człowieka, który był ateistą, a nagle, po pewnym doświadczeniu stał się człowiekiem wierzącym w Boga. Jednakże nie jest to Bóg rozumiany przez którąś z religii, to raczej Siła Wyższa, Ktoś, kto prowadzi, tworzy, nadaje sens istnieniu... Przeżycia na pustyni dają Ericowi impuls do poznawania Boga i szukania go na co dzień... 

Powiedzieć: "jestem", to tyle co powiedzieć: "już mnie nie będzie". Żywy ma tylko jeden prawdziwy synonim: śmiertelny. Moja wielkość staje się moim ubóstwem, moja siła - moją ułomnością.

Poza aspektami treściowymi, warto również zwrócić uwagę na wydanie tej książki. Twarda oprawa, bardzo estetyczna okładka, dopasowana do treści książki, biały papier. To wszystko sprawia, że ta publikacja bardzo ładnie się prezentuje na półce, ale też, że się ją przyjemniej czyta. Na dodatek okładka jest znacznie ładniejsza od oryginału ;).

Czy warto poznać tę krótką, bo zaledwie 176-stronicową książkę? Wydaje mi się, że tak. To bardzo osobista, poruszająca historia o poszukiwaniach człowieka zagubionego w swoim życiu, o zmianie myślenia, skromna opowieść o doświadczeniach autora sprzed lat... To dobra książka dla osób, które niekoniecznie szukają wartkiej akcji i mnóstwa wydarzeń, a raczej chcą się skupić przez chwilę na czymś więcej, pragną poczytać trochę refleksji o życiu, a zarazem samemu wynieść coś z lektury.