157. Co gra w duszy Edwardowi, czyli "Słońce w mroku" Stephenie Meyer

Przyznam się szczerze - jako nastolatka (mniej więcej w liceum) zaczytywałam się w sadze "Zmierzch". Akurat wtedy był boom na tę serię, pojawiła się też filmowa adaptacja pierwszego tomu i mnie również porwał tamten szał. I nie wstydzę się tego, bo chociaż nie są to książki szczególnie dobre, czy wartościowe, to dla mnie stanowiły świetną rozrywkę i porwały mnie w świat nietypowy. No bo właściwie, cokolwiek mówimy o twórczości pani Meyer, to trzeba jej przyznać, że pomysł z wampirami "wegetarianami" miała bardzo oryginalny, zresztą nie tylko ten...

Kiedy więc usłyszałam, że planowane jest wydanie nowej książki z tej serii, będącej "Zmierzchem" opowiedzianym z perspektywy Edwarda, wiedziałam, że tę powieść przeczytam, chociażby z sentymentu i ciekawości. Na pewno część z Was słyszała o aferze z "Midnight sun", kiedy to przed paru laty ta historia (zdaje się, że nie cała) wyciekła do sieci. Autorka się wtedy odgrażała, że w takim razie jej nie wyda. Jak widać jednak, zmieniła zdanie i w tym dziwnym 2020  roku, po 15 latach od amerykańskiej premiery pierwszego tomu, ukazała się ta nowa-stara część pt. "Midnight sun". Na język polski została przetłumaczona jako "Słońce w mroku" i właśnie dziś o niej opowiem ;).

 

 

tytuł: "Słońce w mroku"

tytuł oryginału: "Midnight sun"

autor: Stephenie Meyer

tłumaczenie: Donata Olejnik

data wydania: 4 sierpnia 2020 r.

data polskiego wydania: 25 listopada 2020 r.

wydawca: Wydawnictwo Dolnośląskie (Grupa Publicat)

liczba stron: 747

kategoria: romans paranormalny/literatura młodzieżowa/romans/fantasy

uwagi:

*niestety, ale to wydanie się różni od poprzednich czterech książek (Nie liczę "Drugiego życia Bree Tanner"), przez co trochę nie pasuje do sagi - tamte książki w miękkiej okładce były laminowane, a ta ma bardziej matową okładkę, tylko owoc jest błyszczący.

"Słońce w mroku" to powieść przedstawiająca wydarzenia z książki "Zmierzch" z perspektywy drugiego głównego bohatera, czyli Edwarda Cullena. Razem z tym "młodym" wampirem przeżywamy więc jego radości i katusze związane z miłością do Belli, poznajemy nieco bliżej nietypową rodzinę Cullenów, dowiadujemy się o szczegółach i różnych okolicznościach wątków opisanych w pierwszym tomie sagi, poznajemy też tajemnice naszych bohaterów...

Do tej lektury podeszłam z odpowiednim nastawieniem - wiedziałam, że to będzie historia, którą znam ze "Zmierzchu", wiedziałam, że nie będzie to najlepsza książka mojego życia, a jednocześnie oczekiwałam od niej tylko dobrej rozrywki i kilku chwil oderwania się od rzeczywistości. I w ten sposób się właściwie nie zawiodłam, bo otrzymałam książkę na jaką się nastawiłam. 

Nie mogę jednak powiedzieć, że mnie niektóre rzeczy w niej opisane mnie nie zaskoczyły. Przede wszystkim podobało mi się to, że dzięki niezwykłemu darowi Edwarda, mamy wgląd nie tylko w jego myśli, ale też w to, co się dzieje w głowach innych bohaterów (poza Bellą i jeszcze jedną osobą, co było takim fajnym "smaczkiem"). Umożliwia to lepsze zrozumienie niektórych spraw, zdarzeń, ale też zachowań postaci przewijających się w tej historii. 

Podobało mi się też, że część wydarzeń, w pierwszym tomie serii zaledwie wspomnianych, tu doczekała się rozwinięcia i wyjaśnienia. Bardzo fajnie opisana jest na przykład scena pierwszego spotkania głównych bohaterów, możemy poznać wszystkie myśli i emocje Edwarda, zrozumieć dlaczego zachowywał się tak a nie inaczej. Swoją drogą, przemyślenia tego bohatera są bardzo, bardzo obszerne i szczegółowe, czasami aż zbyt obszerne i szczegółowe, bo wyłania się jego niekoniecznie dobry portret.

Z kolei obraz Belli widzianej oczami Edwarda jest jakże inny od tego jaki możemy zobaczyć w "Zmierzchu". Panna Swan jako obiekt westchnień, a zarazem największa pokusa głównego bohatera stanowi ciekawszą postać. Oczy zakochanego i zarazem opętanego żądzą krwi chłopaka upiększają ją nieco, ukrywają jej wady, ale wbrew pozorom nadają też nieco więcej życia tej bohaterce.  

Autorka lubi w swoich powieściach (to znaczy w sadze "Zmierzch") delikatnie nawiązywać do innych dzieł i postaci z klasyki literatury, cytując je i wspominając co jakiś czas i w tej książce również tego nie zabrakło. Tym razem pojawiały się liczne, choć nieprzesadne nawiązania do greckiego mitu o Persefonie (czyli Korze, córce bogini Demeter) - granat na okładce, ale też słowa i myśli naszego wampirzego bohatera. Porównanie sytuacji Belli i jej związku z Edwardem do Persefony i Hadesa jest bardzo ciekawym i w sumie trafnym komentarzem.

Powieść ta jest dość obszerna, ma ponad 700 stron, a więc jest prawie dwa razy grubsza niż pierwszy tom, co pokazuje jak bardzo autorka rozwinęła tu historię znaną ze "Zmierzchu". Poziomem i stylem ta książka właściwie nie odbiega od poprzednich części, napisana jest prosto, językiem nieskomplikowanym, ale też bez jakichś błędów czy nielogiczności. Co prawda cała opowieść chwilami bywała nieco nużąca i na siłę przeciągnięta (na przykład scena meczu ciągnąca się przez 4 strony, naszpikowana zwrotami związanymi z baseballem), ale ogólnie czytało się ją szybko i nawet przyjemnie.

Czy ta książka była potrzebna? Niekoniecznie. Czy zmieniła moje życie? Na pewno nie. Nie mogę jednak powiedzieć, że żałuję tej lektury. Była dla mnie taką sentymentalną podróżą w lata młodzieńcze, przypomniała mi chwile, kiedy zaczytywałam się w sadze "Zmierzch" i przeżywałam przygody Edwarda i Belli. Zapewniła mi trochę relaksu i oderwania się od stresów codzienności, a tego teraz potrzebuję.

"Słońce w mroku" to prosta książka, opowiadająca znaną historię, która nie odmieni Waszego życia, nie zapewni Wam niesamowitych przeżyć i wzruszeń, ale może być fajną rozrywką i możliwością zapomnienia się na chwilę. Jeśli tak jak ja byliście (lub jesteście) fanami tej sagi, to dla Was lektura obowiązkowa, jeśli jednak jej nie znacie albo nie lubicie, to nie polecam po nią sięgać, bo czeka Was srogie rozczarowanie ;).

 

Dziękuję Wydawnictwu za możliwość podróży w czasie dzięki tej lekturze ;) 

Czy ktoś z Was tak jak ja zaczytywał się kiedyś w tej sadze? A może jesteście dalej fanami historii Edwarda i Belli? Macie chęć poznać tę książkę? Zapraszam do dzielenia się swoimi opiniami i doświadczeniami ;)