47. Żeglarstwo to jednak nie moje klimaty, czyli recenzja "41 dni nadziei" Tami Oldham Ashcraft

Dziś opowiem Wam o książce, o której usłyszałam po raz pierwszy kiedy obejrzałam zwiastun filmu na jej podstawie. Chodzi o "41 dni nadziei", czyli prawdziwą historię Tami Oldham, żeglarki, która wraz ze swoim ukochanym Richardem, doświadczyła dramatycznych wydarzeń na oceanie. Lubię książki, które opowiadają o zdarzeniach, które naprawdę się działy, stąd byłam ciekawa tej powieści. Czy mi się spodobała? Czy ją polecam? Przeczytajcie moją dzisiejszą krótką recenzję.

tytuł: "41 dni nadziei" 

tytuł oryginału: "Red Sky in Mourning: A True Story of Love, Loss, and Survival at Sea"

autor: Tami Oldham Ashcraft, Susea McGearhart

tłumaczenie: Piotr Budkiewicz

data wydania: 1998 r.

data polskiego wydania: 4 lipca 2018 r. (wydanie z okładką filmową)

wydawca: Książnica (grupa Publicat)

Tami i Richard to para, młodzi ludzie, dla których całym życiem jest żeglarstwo. Pewnego dnia wyruszają w rejs z Tahiti do Kalifornii, aby dostarczyć pewien jacht do jego właścicieli. Ich spokojną podróż przerywa huragan, który napotykają na pełnym oceanie...

Cała książka jest pisana dwutorowo: tragiczne wydarzenia na oceanie przeplatają się ze wspomnieniami autorki z przeszłości, z wcześniejszych przygód na morzu i nie tylko. Wbrew pozorom, nie ma jednak w tej książce zbyt wiele akcji, całość jest raczej statyczna, spokojna, nawet katastrofalny rejs jest mało dramatycznie przedstawiony.

Widać, że autorka tej książki nie jest zawodową pisarką, a amatorką, która chce się podzielić swoją historią. Opowiadanie jej idzie jak po grudzie, są momenty ciekawe i interesujące - wspomnienia z wcześniejszych rejsów, ale większość to niestety nudy. Wiem, że opowiada ona swoje przeżycia sprzed lat, ale szkoda, że nie zatrudniono do tej książki "prawdziwego" pisarza, on by wyciągnął z tej opowieści wszystko co najlepsze. 

Co prawda, na stronie tytułowej jest informacja o drugiej autorce - pisarce i żeglarce, ale prawdę mówiąc, nie widać jej pracy przy tej książce... Bo ogólnie potencjał na trzymającą w napięciu powieść jest - prawdziwa historia walki o przetrwanie na pełnym morzu byłaby świetną i wciągającą opowieścią. Niestety, nie udało się. W tej książce wieje nudą, brak w niej życia, emocji...

Widać również, że autorka bardzo kocha żeglarstwo, że to jej życie. Tylko że od nadmiaru żeglarskich zwrotów użytych w tej książce, wprost boli głowa. Jest co prawda na końcu książki słowniczek z niektórymi terminami, ale nie jest to wygodne. Bo są takie momenty w tej powieści, że trzeba by było sięgać do słowniczka prawie co chwilę... Być może osoby, które znają się na tej tematyce, będą mniej się męczyły przy czytaniu ;).

Ogólnie rzecz biorąc, szanuję autorkę i jej przeżycia, ale na serio, ta cała opowieść jest taka bez życia. Mimo iż opowiada o dramatycznych przeżyciach, nie czuje się tego dramatyzmu przy czytaniu. Dodatkowo, wszystko to momentami jest tak ckliwe i sentymentalne, a nawet czasem górnolotne, że aż się to kiepsko czyta... Tu przykładowy cytat na potwierdzenie mych słów: 

"Chciałam uścisnąć dłoń Richarda, aby w jego wzroku ponownie pojawiła się miłość, lecz uświadomiłam sobie, że uchwyciłam niestrzeżony fragment duszy mojego kochanka"

Trudno mi też zakwalifikować tę książkę do jakiegoś gatunku, bo z jednej strony można to określić powieścią obyczajowo-romansową, a z drugiej, może trochę na wyrost, literaturą faktu, bo opisana jest tu prawdziwa historia, na dodatek okraszona fotografiami. Sam wydawca z kolei zalicza ją do bardzo szerokiego gatunku: literatura współczesna...

Czy mogę polecić tę książkę? Niekoniecznie... Albo nie każdemu, bo być może znajdą się takie osoby, które się zachwycą tą historią.... Może się spodobać fanom żeglarstwa, ale też fankom ckliwych historii miłosnych... Pozostałym radzę nie próbować, trochę szkoda czasu ;).


*************
Teraz czytam "It ends with us", to moje trzecie podejście do Coleen Hoover... Jak na ten moment szału nie ma, ale zobaczymy jak będzie dalej...

A tymczasem żegnam się z Wami na kilka dni. Na czas świąteczny ograniczę moją aktywność tu i na Instagramie. 
Życzę Wam, drodzy czytelnicy, zdrowych, radosnych, pogodnych, pełnych miłości i nadziei Świąt Wielkanocnych spędzonych tak, jak tylko sobie wymarzycie: z rodziną, z przyjaciółmi, samotnie z książką, czy na spacerze...