48. Kilka słów o kolejnej przyzwoitej książce "okołomedycznej" - "Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze" Christian Unge

Oderwałam się na chwilę od świętowania i chciałam Wam przedstawić krótką recenzję książki, którą przeczytałam już jakiś czas temu. Przeczytajcie w przerwie między obiadem a serniczkiem, bo książka jest naprawdę warta poznania ;).

Osoby, które mnie lepiej znają, albo chociaż częściej czytają mojego bloga, wiedzą, że lubię książki poruszające tematykę okołomedyczną. Chętnie więc czytam wyznania lekarzy i pielęgniarek, ale też książki z zakresu historii medycyny. Stąd, kiedy pojawiła się możliwość zrecenzowania nowej publikacji z tej tematyki, od razu się zgłosiłam. Tak więc, w ramach współpracy z portalem Bookhunter.pl mogłam poznać książkę pt. "Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze" Christiana Unge...
 
tytuł: "Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze"

tytuł oryginału: Har jag en dålig dag kanske någon dör

autor: Christian Unge

tłumaczenie: Urszula Pacanowska

data wydania: luty 2018 r.

data polskiego wydania: 27 marca 2019 r.

wydawca: Wielka Litera

"Jeżeli będę miał zły dzień, ktoś dziś umrze" to książka wpisująca się w trend, który można od jakiegoś czasu zaobserwować na rynku wydawniczym, a mianowicie chodzi o książki o tematyce medycznej dla osób niebędących pracownikami służby zdrowia. Ostatnio bowiem wydaje się bardzo dużo różnych wyznań, pamiętników czy dzienników lekarzy oraz pielęgniarek. I ta książka to właśnie tego typu publikacja, jednakże ma w sobie też aspekty odróżniające ją od innych podobnych tytułów.

Na pewno wyznania doktora Unge różni jego podejście do zawodu i sposób opisywania swoich wyznań i doświadczeń. Jego książka jest bowiem mniej emocjonalna, bardziej rzeczowa niż choćby pamiętnik pewnego angielskiego lekarza, o którym już wspominałam tu na blogu. Autor pisze spokojnie o problemach w swojej pracy, o jej ograniczeniach, przytaczając akty prawne, różne rozporządzenia etc., które normalizują ten zawód. Wbrew pozorom, to nie jest nużące, ale ciekawe dla osoby z zewnątrz. Lekarz kojarzy się zwykle z takim doktorem House, który ma jednego pacjenta dziennie, a całą papierkową robotę załatwiają jego współpracownicy. Tymczasem okazuje się, że w pracy zwykłego, szwedzkiego lekarza, prawie połowę czasu zajmuje wypełnianie różnych dokumentów. Podobnie jest z tematyką szkolenia medyków, Christian Unge w swojej książce odsłania jego kulisy, pokazując zarazem wszystkie wady i niedociągnięcia systemu. Nie boi się też pokazywać, że jako lekarz jest tylko człowiekiem i może się mylić, a nawet analizuje i opisuje swoje medyczne oraz etyczne błędy.

"Dostrzec całego człowieka. Korzystać z całej swojej wiedzy i doświadczenia, ale jednocześnie zachować pokorę wobec wszystkiego, czego nie wiemy o ludzkim ciele, o chorobach, o psychice. [...] O to chodzi w zawodzie lekarza."

Ogólnie autor skupia się na medycynie w Szwecji, ale przeplata to opowieściami o pracy lekarza w Afryce, gdzie spędził jakiś czas w ramach wolontariatu Lekarzy bez Granic. Porównywanie szpitali i opieki zdrowotnej na bogatym Zachodzie z warunkami panującymi w afrykańskich wioskach w Burundi i Kongo jest niezwykle interesujące, ale również zatrważające. Tragiczne jest to, że mimo iż ogólnie warunki życia się polepszają, to wciąż są na świecie takie miejsca, gdzie ludzie umierają na choroby, które w Europie leczy się szybko i bez problemu. Opisując prawdziwe przypadki (oczywiście ze zmienionymi danymi i okolicznościami), autor urzeczywistnia nam jak bardzo się różni nasze życie od życia ludzi z krajów Trzeciego Świata. Szkoda tylko, że tak mało jest tych wątków "afrykańskich", które moim zdaniem są najbardziej interesującą częścią książki.

"Czasami w naszym zapale postępowania według przysięgi Hipokratesa sądzimy, że zdrowie i  przeżycie pacjenta to dla nas, personelu medycznego, jedyne cele."

Całościowo jednak, nie jest to szczególnie porywająca publikacja, wbrew pozorom nie nastawia się też na kontrowersje, ale to dobra i wartościowa książka, która w rzeczowy sposób opowiada o medycynie, o zawodzie lekarza i problemach jego dotyczących. Spodziewałam się większego skupienia na osobistych doświadczeniach autora, większej ilości tytułowych wyznań, czy opisania ciekawych przypadków medycznych, a nieco mniej o technicznych i teoretycznych aspektach pracy medyków. Autor bowiem przygotował się do tej książki bardziej naukowo, podał nawet bibliografię, ale nieco mniej uwagi poświęcił na bardziej rozrywkowy charakter swojej publikacji, co widać w trakcie czytania.

Szczególnie polecam tę książkę medycznym laikom, czy osobom zainteresowanym taką tematyką, bo pokazuje nieco inne spojrzenie niż pozostałe tego typu publikacje. Ogólnie rzecz biorąc, to bardzo przyzwoita książka, pełna ciekawostek i mądrych przemyśleń na temat zawodu lekarza... 

Recenzja dostępna jest również na portalu Bookhunter.pl, na który serdecznie zapraszam. Za możliwość poznania tej książki dziękuję Wydawnictwu Wielka Litera i Bookhunter.pl

 

******

A ja tymczasem wracam do świętowania z rodziną ;). W międzyczasie trochę sobie podczytuję dwie książki, jedną również z tematyki "okołomedycznej" - "W czepku urodzone" Weroniki Nawary, a drugą powieść historyczną - "Ja, królowa. Bona Sforza D'Aragona" Renaty Czarneckiej.