73. Historia jakich wiele, czyli "Dziewczyna od trawnika" Dorota Pasek

Są takie książki, na których temat trudno sklecić choć kilka zdań. Powieści, które się czyta na urlopie, żeby zapomnieć na chwilę o całym świecie, żeby się nieco rozerwać, ale niekoniecznie, by je głębiej przeżyć, czy przemyśleć. I dziś właśnie będzie kilka słów o publikacji, która do takich należy. "Dziewczyna od trawnika" Doroty Pasek jest bowiem lekką powieścią obyczajową z wątkiem romansowym, która nie pozostaje na długo w głowie, ale nie można jej nazwać złą książką...

tytuł: "Dziewczyna od trawnika"

autor: Dorota Pasek

data wydania: 16 lipca 2019 r.

wydawca: Zysk i Ska

liczba stron: 384

kategoria: obyczajówka/romans

uwagi: zawiera wulgaryzmy (w małych ilościach) i sceny erotyczne (również nieczęste, ale są).

 

To historia jakich wiele: ona - kobieta po przejściach, ona - mężczyzna z przeszłością, spotykają się w trudnym punkcie życia i nawiązują znajomość, która może się przemienić w coś głębszego... Oczywiście opowieść o ich znajomości/związku, żeby nie było nudno, jest pełna dramatycznych wydarzeń.

Maria Tamulska, zwana Marysią, zajmuje się ogrodem pewnej wiejskiej posiadłości. Ma za sobą tragiczne przeżycia, utratę kogoś bliskiego, próbuje więc się nieco pozbierać, odnaleźć się na nowo, a ta praca w ogrodzie jej w tym pomaga. Pewnego dnia, kosząc jak zwykle trawę, spotyka nowego właściciela posiadłości, Adama Antoniego Kochańskiego, młodego biznesmena, przystojnego i pewnego siebie mężczyznę. Dziewczyna nie wie jednak, że jej nowy pracodawca jest w pewien sposób powiązany z jej przeszłością...

"Marysia nie była przebiegła, nie była też mocarzem intelektu" - ten cytat z książki idealnie opisuje naszą bohaterkę. Niby "nie da sobie w kaszę dmuchać", ale jak przychodzi co do czego, to okazuje się, że jej reakcje, wszystko co robi jest takie mdłe, bez życia. Oczywiście można powiązać takie zachowanie z jej wyjątkowo trudnymi przejściami z przeszłości, ale wydaje mi się, że to nie wszystko tłumaczy. Niektóre zachowania naszej bohaterki są tak wybitnie głupie i niezrozumiałe, że naprawdę trudno ją polubić. Lubię czytać o kobietach silnych, odważnych, może nawet nie bardzo pewnych siebie, ale takich, które nie boją się walczyć, nie boją się konfrontacji. Tymczasem ta nasza główna bohaterka jest taka nieasertywna, taka słaba, nierozgarnięta, mimo iż autorka próbuje nam wmówić, że jest inaczej. Mam wrażenie, że ta Marysia jest również, podobnie jak jej imię, dość infantylna, taka trochę "Sierotka Marysia", jak ją pogardliwie określiła jedna z bohaterek (równie stereotypowa jak cała powieść - piękna, opalona na heban blondi, była dziewczyna głównego męskiego bohatera).

Adam Kochański to z kolei mężczyzna, który wygląda na takiego trochę łamacza kobiecych serc. To przystojny biznesmen, oddany swojej pracy, człowiek z miasta. Przy bliższym poznaniu okazuje się jednak, że nie brak mu wrażliwości czy uczuciowości, że nie jest takim maczo, na jakiego wygląda. Ta postać jest, moim zdaniem lepiej opisana niż osoba Marysi. Przede wszystkim, jak już poznajemy jego motywy działania, łatwiej go zrozumieć i jego decyzje, ale też łatwiej go polubić. Bowiem on jest bardziej zdecydowany, można powiedzieć, że w pewnym sensie honorowy, ale również bardzo opiekuńczy w stosunku do Marysi. To taki mężczyzna z zasadami, który ma za sobą również niezbyt ciekawą przeszłość. Swoją drogą, jednym ze świadectw jego przeszłości jest to, że potrafi kląć jak przysłowiowy szewc, co bardzo zaburzało mi czytanie i odbiór tej powieści.

Inni bohaterowie tej książki są z kolei bardzo stereotypowi: znajdziemy tu byłą dziewczynę, piękną, długonogą blondynkę, która chce odzyskać Adama, spotkamy brata Marysi, który jest aniołem i pomaga swej siostrze jak tylko może, jest też cała plejada równie szablonowych postaci w tle. Nie ma wśród nich nikogo, kto by się w jakiś sposób wyróżniał, jak ktoś jest zły, to już do szpiku kości, jak ktoś jest dobry, to tak jak Arek, po prostu jest "do rany przyłóż". Brakuje jakiegoś nieszablonowego podejścia do bohaterów, pokazania ich dobrych i złych cech, większego zagłębienia się w ich psychikę.

Cała historia jest dość przewidywalna, już od pierwszych stron można się spodziewać jak się zakończy. W trakcie jej czytania zdarza się kilka razy zdziwić, ale nie na tyle, żeby uznać całość za zaskakującą i nietypową. Momentami opowieść ciągnie się niemiłosiernie, jest przegadana i nafaszerowana niepotrzebnymi fragmentami, jak choćby dość niezrozumiały wątek z Miśkiem.

Ta książka nie ma w sobie niczego, co by ją wyróżniało z jakże szerokiego gatunku powieści dla kobiet. Znajdziemy w niej różne znane stereotypy zachowań bohaterów, typowe dla takich książek wątki i tricki fabularne etc. Po prostu to powieść jakich wiele, ani specjalnie dobra, ani bardzo zła, taka średnia, lekka, nieskomplikowana, do przeczytania na urlopie. Nie wzbudzi w czytelniku emocji, czy jakichś specjalnych przemyśleń, ot, książka do przeczytania i zapomnienia.

Jeżeli lubicie czasem sięgnąć po lekturę niewymagającą, nieskomplikowaną, nieco stereotypową, to jest książka dla Was. Jeśli jednak szukacie w swoich lekturach czegoś głębszego, innego, nietypowego, to omijajcie ją szerokim łukiem, bo tylko się rozczarujecie.

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i Ska oraz portalowi Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moją recenzję.

****
Zaczęłam już urlop, niestety nie jest on taki jak chciałam, gdyż rozpoczęłam go od przeziębienia... Plus jest taki, że mogę więcej czytać, minus jest taki, że większość moich planów musi ulec zmianie... 

Aktualnie czytam 2 książki - kończę "Gorączkę" Mary Beth Keane i zaczynam "Sekrety letniego ogrodu" Hannah Richell.  

A jak Wam zaczął się sierpień?