141. Prawdziwe życie policjanta, czyli "Pies" Jakub Gończyk

Bardzo lubię czytać literaturę faktu, zwłaszcza wyznania i opowieści członków różnych grup zawodowych. Stąd, kiedy usłyszałam o książce "Pies" Jakuba Gończyka, wiedziałam, że będę chciała ją poznać. Bo czy nie jest ciekawe dowiedzieć się jak naprawdę wygląda praca w Policji? Przeczytałam więc i zapraszam na krótką opinię.

tytuł: "Pies"

autor: Jakub Gończyk

data wydania: 17. czerwca 2020 r.

wydawca: Wydawnictwo Muza/Wydawnictwo Akurat

kategoria: literatura faktu

liczba stron: 416

uwagi:

*duuużo wulgaryzmów

"Pies" to obrazki z życia policjanta - krótkie opowieści o ciekawych interwencjach, dziwnych wydarzeniach, absurdach w zarządzaniu w Policji, czy po prostu w prawie. Autor dzieli się w tej książce sytuacjami ze swojej pracy, niecodziennymi przypadkami, które spotkały jego kolegów, opowiada o barwnych i mniej barwnych postaciach, które spotkał na swojej drodze, o niefrasobliwych kolegach, nieznających się na swoim fachu i na realiach przełożonych oraz o tym jak dziwne, a czasami też głupie bywa prawo.

Rozdziały są krótkie, czasami nawet bardzo krótkie (np. zajmujące jedną stronę), napisane językiem potocznym, swobodnym, prostym i dosadnym, a więc bez zbędnych ozdobników, za to z różnymi słowami ze slangu policyjnego czy codziennego. Książka ta jest też wprost przepełniona wulgaryzmami.  Nie ukrywam jednak, że autor jest w tej swojej publikacji elokwentny, a i pisze z taką dawką ironii, którą lubię, więc wybaczam mu te wulgaryzmy, bo jednak w kontekście jego wypowiedzi brzmią naturalnie, nieprzesadnie. Nie jestem po prostu przyzwyczajona do takiego języka, stąd takie leciutkie niezadowolenie.

Nie ma jednak w tych opowieściach brutalności, czy jakichś ostrych akcji, powiedziałabym, że autor nawet lekko tonuje różne rzeczy, o których opowiada. Czasami snuje swoje opowieści totalnie bez emocji, chociaż często nie ukrywa irytacji, co jest zrozumiałe, jak się czyta o różnych wydarzeniach, których był świadkiem, czy zachowaniach ludzi, które chyba w każdym wzbudziłyby jakieś zdenerwowanie, czy podirytowanie.

Całość czyta się szybko i w sumie lekko, można więc przeczytać tę książkę w kilka godzin. Wydaje mi się jednak, że lepiej ją nieco dawkować, nie przemknąć bez przystanku, a raczej trochę przemyśleć to, o czym opowiada autor, czy nawet trochę się z nim poirytować.

"Pies" to książka warta poznania. To zbiór prawdziwych wydarzeń i opowieści, to świadectwo człowieka, który kocha swoją pracę, a zarazem nienawidzi niektórych jej aspektów. Może niektórym otworzyć oczy na trudy w pracy policjantów, na to jak niewdzięczna jest ich służba, a także jak wielu absurdów doświadczają na co dzień. Bo policjant też człowiek.

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję serdecznie Wydawnictwu.