110. Urocza historia dla małych kobietek i tych nieco starszych, czyli "Małe kobietki" Louisa May Alcott

"Małe kobietki" to książka, której chyba nie muszę nikomu przedstawiać. Wydaje mi się, że każdy z Was słyszał kiedykolwiek o tej powieści, czytał ją, albo oglądał film na jej podstawie. W końcu to już klasyka literatury dla dziewcząt, wielokrotnie ekranizowana i adaptowana, zarówno na duży, jak i na mały ekran (szalenie lubię ten film z 1994 roku z Winoną Ryder w roli Jo).

I chociaż książka ta wydana została w drugiej połowie XIX wieku, czyli ma już swoje lata, to wciąż jest chętnie czytana, choć chyba obecnie raczej przez nieco starsze czytelniczki. Już wkrótce  (31. stycznia) w kinach pojawi się nowy film na podstawie tej książki, więc Wydawnictwo MG postanowiło na nowo odkryć na nowo tę historię, wydając ją w przepięknej płóciennej oprawie, z wyjątkowo ciekawymi ilustracjami. Dzięki temu mogłam sobie przypomnieć tę uroczą historię przed obejrzeniem filmu i zachęcić Was do jej poznania.

tytuł: "Małe kobietki"

tytuł oryginału: "Little women"

autor: Louisa May Alcott

tłumaczenie: Anna Bańkowska

data wydania: 1868 rok

data polskiego wydania: 2. października 2019 r.

wydawca: Wydawnictwo MG

liczba stron: 350

kategoria: powieść dla dziewcząt / powieść obyczajowa

uwagi:

*przepiękne wydanie!

Cztery siostry: Meg, Beth, Jo i Amy March żyją sobie w ciepłym, miłym domu, z ukochanymi rodzicami. Wydawać by się mogło, że ich dzieciństwo i czas dojrzewania upłynie im bez większych trosk, jednak wojna secesyjna, która trwa w ich kraju, niesie za sobą ponure, wręcz tragiczne momenty i wpływa bezpośrednio na ich życie. Mimo smutnych czasów, małe kobietki potrafią się cieszyć z małych rzeczy i trzymają się razem, dzięki czemu udaje im się pokonać niepowodzenia i smutki.

Ta powieść to taka ciepła, miła, urocza, ale też mądra historia, pełna miłości, pokoju, radości i takiej fajnej, nieprzesadnej słodyczy. Dużo mówi o sile siostrzanych i rodzinnych więzi, a także o przyjaźni. Nie brakuje w niej też oczywiście nieco ducha moralizatorskiego, w końcu to książka, która miała przekazywać młodym dziewczynom ponadczasowe wartości, uczyć je, wychowywać i wzbogacać o nieco potrzebnej mądrości życiowej. Jednakże, mimo swojego niewątpliwie poważnego wieku (prawie 152 lata!) nie wydaje się przestarzała w swoim głównym przesłaniu, chociaż czasy, kiedy dziewczęta nosiły te szerokie, obszerne suknie, miały swoje debiuty w towarzystwie i musiały się nienagannie prowadzić, już minęły.

Wydawnictwo MG zrobiło naprawdę kawałek świetnej roboty, wydając ponownie tę książkę. Piękna, płócienna twarda oprawa, w delikatnym, dziewczęcym różu, oraz ilustracje, pojawiające się na kartach powieści, powodują bowiem, że zyskuje ona dodatkową wartość i może być również świetnym prezentem, nie tylko dla małych kobietek, ale też dla tych starszych, dojrzałych kobiet, które cenią sobie klasyczne, ciepłe i urocze historie, takie ogrzewające serce.

I chociaż nie jest to książka z wartką akcją, pełna zwrotów akcji, czy jakichś niesamowitych wydarzeń, to czyta się ją szybko i z dużą przyjemnością. Można przy niej czasem wybuchnąć śmiechem, a czasami  nawet uronić łezkę wzruszenia. To taka fajna, ciepła i miła historia, która może umilić ponure, zimowe wieczory i z którą przyjemnie spędza się czas. Polecam ją nie tylko małym kobietkom, lubiącym powieści w starym stylu, ale też starszym fankom książek uroczych, ciepłych, choć nieco starodawnych ;).

Za możliwość ponownej lektury tej miłej powieści dziękuję Wydawnictwu MG, oraz portalowi Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moją recenzję.