117. [PRZEDPREMIEROWO] Paryska kapsuła czasu, czyli "Po latach w Paryżu" Ella Carey

Dziś kilka słów o lekkiej i sympatycznej obyczajówce, książce z którą można miło spędzić czas. Dzięki uprzejmości wydawnictwa miałam okazję zapoznać się z nią przedpremierowo, w księgarniach pojawi się bowiem w ostatnim tygodniu lutego. Zapraszam na moją krótką recenzję.

tytuł: "Po latach w Paryżu"

tytuł oryginału: "Paris Time Capsule"

autor: Ella Carey

tłumaczenie: Agnieszka Barbara Ciepłowska

data wydania: 11. kwietnia 2014 r.

data polskiego wydania: 25. lutego 2020 r.

wydawca: Prószyński i S-ka

liczba stron: 384

kategoria: literatura obyczajowa/romans

uwagi:

*to pierwsza część Trylogii Paryskiej, pozostałe dwie są w planach wydawniczych

Cat Jordan to młoda Amerykanka, która pracuje jako fotograf i jest w szczęśliwym związku z bogatym i bardzo zapracowanym Christianem. Jej uporządkowane życie burzy jednak tajemnicza przesyłka z Francji - pięknie zapakowane pudełko zawierające stary klucz i list, z której Catherine dowiaduje się, że odziedziczyła spadek po zmarłej Isabelle de Florian. Dziewczyna nie przypomina sobie, żeby znała osobę o takim imieniu i nazwisku, więc zupełnie niespodziewanie dla samej siebie postanawia udać się do Francji w celu wyjaśnienia tej historii. Podróż do Paryża może być dla niej pretekstem do zmiany życia i odkrycia ciekawych tajemnic przeszłości...

Nie jest to historia odkrywcza, raczej powielająca schematy fabularne opowieści obyczajowo-romansowych, niemniej, napisana jest z dużą lekkością i dbałością o szczegóły. Czuć w niej też miłość autorki do Francji, widać ją szczególnie w opisie Paryża, ale i małych miasteczek na południu tego kraju, które możemy odwiedzać wraz z główną bohaterką.

Najciekawszym wątkiem tej powieści jest właśnie grzebanie w przeszłości i wspomniane francuskie podróże w celu rozwiązania zagadki tajemniczego apartamentu, który odziedziczyła Cat. W posłowiu autorka przyznała, że pomysł na ten motyw wzięła z prawdziwej historii, dodała do niej nieco fikcji i w ten sposób napisała całkiem interesującą opowieść poboczną. Żałuję, że nie skupiła się właśnie na tej historii, tylko zajęła się bardziej życiem Cat. Problematyka przeszłości, właścicielki apartamentu i paryskiej Belle Époque jest tu bowiem zarysowana w sposób całkiem atrakcyjny i gdyby autorka skupiła się na tej historii, wyszłoby coś ciekawego. Tymczasem, postawiła ona na wątek głównej bohaterki, który jest niestety do bólu powtarzalny.

Cat jest taką typową bohaterką książek dla kobiet - nie jest specjalnie inteligentna, raczej dość naiwna, tkwi w związku z mężczyzną, którego niby kocha, ale tak naprawdę jest z nim tylko dlatego, że daje on jej poczucie bezpieczeństwa, ugrzęzła w pracy, która nie daje jej satysfakcji i żyje sobie tak niby wygodnie, ale jednak nie do końca szczęśliwie. Ta niespodziewana wiadomość z dalekiego Paryża daje jej możliwość wyrwania się i zmiany życia, z czego może skorzystać, albo nie. I właściwie już od początku można się spodziewać jak zakończy się ta historia...

Powieść ta jest pierwszym tomem trylogii paryskiej i zastanawiam się, co dalej mogłaby nam przekazać autorka w tej tematyce, bowiem ta historia wygląda na mniej więcej zakończoną, albo przynajmniej domkniętą, bowiem zagadka tajemniczego apartamentu zostaje rozwikłana, a i wątek Cat też w pewnym sensie rozwiązuje się.

"Po latach w Paryżu" to książka jakich wiele, powieść niewyróżniająca się wśród innych powieści obyczajowych, bez żadnych fabularnych niespodzianek, czy nieoczekiwanych zwrotów akcji. Napisana jest lekko i przyjemnie, czyta się ją szybko, ale zarazem brak jej jakiegoś dynamizmu, czasem jest też nieco chaotyczna, a momentami nawet niekoniecznie logiczna. Nie jest to książka, którą będzie się długo pamiętać, raczej sympatyczna, niezobowiązująca lektura na urlop, czy ponure, zimowe wieczory.

Za możliwość przeczytania tej książki przedpremierowo dziękuję Wydawnictwu Prószyński S-ka oraz portalowi Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moja recenzję.