121. Warszawianka i górnik, czyli "Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc" Weronika Tomala

"Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc" to trzecia już książka Weroniki Tomali, znanej Wam pewnie z bloga "Kto czyta książki - żyje podwójnie" (jak ktoś nie zna, to polecam ;)). Tym razem autorka zabiera swoich czytelników w podróż na Śląsk, gdzie razem z główną bohaterką poznajemy górników, a zwłaszcza jednego przystojniaka... Zapraszam Was na krótką recenzję tej powieści obyczajowej ;).

tytuł: "Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc"

autor: Weronika Tomala

data wydania: 11. lutego 2020 r.

wydawca: Zysk i Ska

liczba stron: 312

kategoria: powieść obyczajowa/literatura kobieca

uwagi:

*nie ma scen erotycznych

*wulgaryzmy są, ale mało i nie przeszkadzają w odbiorze

Daria to młoda, przebojowa, pewna siebie kobieta, która niespodziewanie dostaje w pracy polecenie wyjazdu w delegację na drugi koniec Polski. Dziewczyna ze stolicy trafia więc do Rybnika, miasta górniczego, na dodatek otrzymuje zakwaterowanie na obrzeżach miasta, gdzie diabeł mówi dobranoc. Na miejscu spotyka ciekawą starszą panią, a także dwóch braci - górników. Z jednym z nich już od początku popada w konflikt. Czy przebojowa warszawianka odnajdzie się na Śląsku?

Sięgając po tę powieść nastawiłam się na lekką rozrywkę i w tym mnie ona nie zawiodła. Jest to bowiem książka sympatyczna, bezpretensjonalna, napisana stylem prostym, ale dobrym, a czyta się ją szybko, wręcz błyskawicznie. Język, jakiego używa autorka jest potoczny, naturalny, taki jak na co dzień, bez zbędnych, górnolotnych przemyśleń czy monologów, przez co powieść ta ma właśnie taki lekki i rozrywkowy charakter. Narracja z kolei, prowadzona jest w czasie teraźniejszym z perspektywy dwojga głównych bohaterów - Darii i Artura, dzięki czemu poznajemy ich bliżej i lepiej, ale także cała historia jest opowiedziana z różnych punktów widzenia.

Mocną stroną tej książki jest miejsce akcji i ogólnie górnicze tło wydarzeń, które powoduje, że jest ona dość oryginalna na tle innych powieści obyczajowych i romansów. Jako osoba, która o Śląsku wie niewiele, czytając tę książkę byłam zaintrygowana opisami pracy w kopalni i wstawkami ze śląskiej gwary, które bardzo ubarwiały i ożywiały historię głównych bohaterów. Przeniesienie akcji w to miejsce, było więc, moim zdaniem, strzałem w dziesiątkę.

Sam wątek miłosny w tej powieści jest dość przewidywalny, niemniej jednak, wspomniane tło wydarzeń i charakterystyki głównych postaci, powodują, że mimo tej lekkiej schematyczności, nie jest to książka nudna. Najbardziej polubiłam panią Jadzię (czy może raczej ciocię Jadzię), pod której dachem zamieszkała główna bohaterka. Ta typowa Ślązaczka, kobieta prosta, ale doświadczona i pełna takiej życiowej mądrości, jest fajnym urozmaiceniem w tej historii. Podobała mi się też postać Artura, młodego górnika, który zupełnie nie przypomina stereotypowego pana z wąsem, przybrudzonego węglem ;). Jest to przystojny mężczyzna, z dobrym sercem, któremu jednak nieobce jest traktowanie ludzi stereotypowo, co widać po tym, jak na początku patrzył na główną bohaterkę tej historii.

Z Darią z kolei nie polubiłam się wcale, nie rozumiałam jej, czasem mnie wręcz irytowała, ale to dlatego, że nie cierpię ludzi tego typu. Sam opis jej charakteru udał się bowiem autorce - jest to z jednej strony pewna siebie kobieta, która świetnie sobie radzi na odpowiedzialnym stanowisku, a z drugiej jednak, jest nieco zagubioną, samotną, czasem wręcz naiwną dziewczyną, którą ukształtował tak dom rodzinny, a zwłaszcza matka wymagająca od niej bycia zawsze idealną. Na Śląsku, na obrzeżach Rybnika, tam, gdzie diabeł mówi dobranoc, Daria odnajduje siebie, znajduje wolność od perfekcjonizmu, przyjaźń uroczej starszej pani i oczywiście prawdziwą miłość. Podobało mi się, że autorka tak konsekwentnie trzyma się charakteru swojej bohaterki, pokazuje skąd się wzięło jej takie, a nie inne postrzeganie rzeczywistości, skąd jej zachowanie, a zarazem daje jej możliwość realnej przemiany.

"Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc" to taka fajna, lekka, sympatyczna, odprężająca, ale niegłupia powieść obyczajowa z wątkiem romansowym, przy której można spędzić kilka miłych godzin. Nie jest to książka ambitna, jednak jest napisana w dobrym stylu i ma w sobie wiele mądrości i prawdziwego życia, nie brak w niej również miłości i dramatyzmu, a na dodatek czyta się ją szybko i przyjemnie. To dobra lektura dla fanek mądrych powieści obyczajowych z wątkiem romansowym, osadzonych w ciekawym tle.

Tak sobie myślę, że ta historia to materiał na ciekawy film - komedię romantyczną, na dużym ekranie perypetie bohaterów prezentowałyby się, moim zdaniem, bardzo korzystnie i intrygująco ;).

Za możliwość poznania tej książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i Ska oraz portalowi Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moją recenzję ;).