186. O pisarzach i miłości, czyli "Dziewczyna, która patrzyła w słońce" Anna Szczęsna

Kończę już niestety urlop, a więc za mną już powoli czas słodkiego lenistwa i całych dni spędzanych na świeżym powietrzu (jeśli pogoda pozwalała, oczywiście). Wracam do pracy po ponad trzech tygodniach wolnego, a więc czeka mnie też nieco nadganiania pewnych spraw. Na blogu też mam, jak widać, spore zaległości, które również postaram się systematycznie nadrabiać. I dziś post właśnie z takim nadrabianiem ;).

Jak zapewne wiecie, bardzo lubię romanse i powieści obyczajowe, ostatnio szczególnie się nimi zaczytuję. Nie zdziwi Was więc pewnie to, że na urlopie również sięgałam po tego typu książki. Dziś kilka słów o jednej z nich, którą zabrałam na krótki wyjazd nad morze. "Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to pierwszy tom cyklu "Między stronami życia" Anny Szczęsnej, autorki, która jest mi znana ze spokojnych, życiowych obyczajówek. Zapraszam więc na kilka słów o tej książce. 

 

tytuł: "Dziewczyna, która patrzyła w słońce"

tytuł cyklu/serii: "Między stronami życia" Tom 1

autor: Anna Szczęsna

data wydania: 28 kwietnia 2021 r.

wydawca: Wydawnictwo Kobiece

liczba stron: 368

kategoria: powieść obyczajowa

Jak wspomniałam wyżej, pani Szczęsna pisze bardzo życiowe, spokojne powieści obyczajowe, i taka też jest ta książka. Nie ma w niej szybkiej, dynamicznej, rozwijającej się w pośpiechu akcji, nie ma szeregu niesamowitych wydarzeń, jest za to spokój, ciepło, szczypta uroku i odrobina magii codzienności. A to wszystko opisane językiem prostym, acz starannym, poprawnym, niepozbawionym lekkości i płynności, dzięki czemu opisywaną przez autorkę historię czyta się szybko, sprawnie, ale też z dużym zainteresowaniem.

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to opowieść o dwojgu pisarzy - Justynie, autorce bestsellerowych powieści obyczajowych oraz o Michale, który zdobywa sławę i szacunek pisząc horrory. Wydawać by się mogło, że oboje są zupełnymi przeciwieństwami, tymczasem okazuje się, że łączy ich nie tylko to, że zarabiają na życie pisaniem...

Podoba mi się, że w tej książce autorka uchyliła nam nieco rąbka tajemnicy co do tego, jak właściwie wygląda praca pisarza. Widzimy w tej książce bowiem życie i warsztat nie jednego, ale dwojga autorów, na dodatek zajmujących się zupełnie odmiennymi gatunkami literackimi. Ciekawie się czyta o tym, jak pochłania ich pisanie, jak zapominają przy tym o całym świecie, albo wręcz przeciwnie - jak dręczy ich brak weny, a także w jaki sposób na ich pracę wpływają wydarzenia dnia codziennego.W książce pojawia się też kilka słów o pracy agenta literackiego, osoby mało znanej w polskim środowisku książkowym. 

Sama historia rozwija się powoli, bez nagłych i szybkich zwrotów akcji. Nie jest ona jednak nudna, wręcz przeciwnie, jest pełna życia, z jego blaskami i cieniami, z emocjami, radościami i dramatami. Bohaterowie nie są płascy i papierowi, nie są też idealni, ale raczej prawdziwi, tacy, jakich każdy z nas mógłby spotkać gdzieś w życiu. Powoduje to, że możemy się z nimi w pewien sposób utożsamiać, niektórzy czytelnicy pewnie mają podobne do nich doświadczenia i przeżycia. 

 

Jest to historia obyczajowa, ale nie brakuje w niej też miłości. Pojawia się tu wątek romansowy, ale poprowadzony jest on bardzo powoli, nie tylko bez zbędnego pośpiechu, ale też bez ogromu namiętności czy całej gamy emocji towarzyszących typowym romansom. Tu mamy raczej delikatnie opisaną naturalnie rozwijającą się znajomość, poznawanie się, odkrywanie, bez nagłych porywów serca czy wielkich wydarzeń. Podoba mi się takie podejście do wątku miłosnego, dość dojrzałe, subtelne i bez przesadnego epatowania cielesnością.

 

Poza opowiadaniem o pracy pisarza i wątkiem romansowym, książka ta traktuje też o przyjaźni, która jest ważną częścią życia, o często niełatwych stosunkach rodzinnych, o toksycznych relacjach i demonach przeszłości. To też opowieść o tym, jak można zmienić swoje życie, a także po prostu o blaskach i cieniach codzienności. Taka zwykła, ale zarazem niezwykła.

Podobają mi się główni bohaterowie tej powieści, tak różni i tak podobni zarazem. Justyna jest młodą kobietą, odnoszącą sukcesy w swojej pracy, pełną życia i optymizmu, ale też skrywającą w sobie smutek i wspomnienie trudnej przeszłości. Ma rodzinę i przyjaciół, jednak jest nieco samotna. Michał z kolei, to nieco zaniedbany 40-latek, który powoli zdobywa popularność na rynku książki swoimi przerażającymi, krwawymi horrorami, ale nie wie co robić ze swoim życiem. On również jest samotny, nawet bardziej niż Justyna. Podoba mi się, że żadne z nich nie jest idealne, że czasami ich wybory i zachowania mogą być głupie, nielogiczne i denerwujące, że można ich też rozumieć i im współczuć.

Również nieliczne postacie drugoplanowe, które uzupełniają historię Justyny i Michała, zasługują na uwagę, bowiem i one nie są sztuczne i wydumane, ale takie życiowe. Choćby posiadająca silną osobowość agentka Michała, czy jego mama, która z kolei jest postacią tak barwną, że chociaż pojawia się na moment, zdobyła moją sympatię. Widać, że autorka przyłożyła się do tego, żeby jej bohaterowie byli nietuzinkowi, ale zarazem życiowi i prawdziwi.

 

Zaskoczyło mnie natomiast zakończenie, które jest właściwie urwaniem akcji w dość emocjonalnym momencie. Dobry zabieg, żeby chcieć wiedzieć więcej, czyli sięgnąć po następny tom. Ja miałam to szczęście, że na wyjazd zabrałam też drugą książkę z tego cyklu, a więc dowiedziałam się co wydarzyło się dalej u Justyny i Michała. Jeśli, tak jak ja, lubicie znać od razu ciąg dalszy opowieści, to zaopatrzcie się i w drugi tom. A najlepiej od razu w trzeci (jak już się ukaże), bo drugi też się kończy urwaniem akcji ;).

 

"Dziewczyna, która patrzyła w słońce" to powieść, którą przeczytasz wprost ekspresowo. Mimo iż historia głównych bohaterów nie jest szybka czy bardzo dynamiczna, to potrafi zainteresować i porwać. Jest to idealna lektura dla wszystkich, którzy lubią wyważone, życiowe, nastrojowe i bezpretensjonalne historie, pełne pewnego rodzaju ciepła i naturalnego wdzięku. Bardzo polecam, nie tylko na końcówkę lata, ale też na jesienne wieczory pod kocykiem czy zimowe posiedzenia z herbatką.

Za możliwość poznania tej interesującej powieści dziękuję serdecznie Wydawnictwu.