96. Klimatyczna opowieść o miłości i stracie, czyli "Pokój motyli" Lucinda Riley

Twórczość Lucindy Riley odkryłam pod koniec ubiegłego roku, kiedy sięgnęłam po zachwalane "Drzewo anioła" i z miejsca zakochałam się w tej opowieści... Potem były dwie inne książki tej autorki, a kiedy usłyszałam o "Pokoju motyli" i zobaczyłam tę piękną okładkę, wiedziałam, że chcę poznać tę historię i już na wstępie zaznaczę, że się nie zawiodłam ;). Zapraszam na krótką recenzję.

tytuł: "Pokój motyli"

tytuł oryginału: "The Butterfly Room"

autor: Lucinda Riley

tłumaczenie: Anna Esden-Tempska

data wydania: 23 maja 2019 r.

data polskiego wydania: 13 listopada 2019 r.

wydawca: Wydawnictwo Albatros

liczba stron: 528

kategoria: literatura obyczajowa/powieść obyczajowa

uwagi:

*piękna, zintegrowana oprawa, pasująca do treści i do pozostałych książek autorki.

Lucinda Riley ma dość charakterystyczny sposób snucia swoich historii - są one z reguły dwutorowe: dzieją się w przeszłości i w teraźniejszości, pojawiają się w nich tajemnice rodzinne, a wszystko jest napisane lekko, ale zarazem językiem pięknym i starannym, z dbałością o szczegóły i niepowtarzalny klimat. I "Pokój motyli" zdecydowanie nie jest wyjątkiem wśród książek autorki. Akcja tej powieści rozgrywa się głównie w pewnej rozległej posiadłości w hrabstwie Suffolk w czasie II wojny światowej oraz nieco ponad 60 lat później.

Główną bohaterką jest Posy Anderson, córka angielskiego pilota i biologa, oraz francuskiej piosenkarki, która tak jak ojciec kocha naturę, a zwłaszcza rośliny oraz motyle, a mieszka przez większość życia w tajemniczym Domu Admirała. W książce poznajemy jej dzieciństwo w trudnych wojennych czasach, dorastanie, a także jej późniejsze życie, jako prawie siedemdziesięciolatki. Na początku widzimy małą Posy - mądrą, ciekawską dziewczynkę, pozbawioną może nieco matczynej troski, ale zapatrzoną w ojca, wraz z którym łapie motyle. Potem jest już przeskok w historii i pojawia się dojrzała kobieta, która ma za sobą wiele doświadczeń, ale dalej mieszka w tej pięknej, rodzinnej posiadłości, którą nieco już ugryzł ząb czasu. Następnie powoli rozwikłujemy poplątane losy naszej bohaterki i dowiadujemy się o jej przeszłości i o tajemnicach z jej życia, a także sekretach innych ludzi, które miały na nią wpływ.

Narracja snuta jest, jak wspomniałam wyżej, dwutorowo: przeszłość Posy splata się z jej teraźniejszością i z losami innych postaci. Poza główną bohaterką, w książce przewija się naprawdę wiele osób: są wśród nich synowie Posy, ale też jej dawna miłość, a także postacie poboczne, które jednak nie są papierowym tłem historii, ale jej czynnymi uczestnikami. Podoba mi się to, że i im autorka poświęciła nieco uwagi, że pozwoliła im co nieco przeżyć, a nie tylko gdzieś tam przemykać z tyłu opowieści, czy pojawiać się na chwilę. 

Motyle i natura są ważne dla tej historii, nie tylko ze względu na zainteresowania głównej bohaterki, nie one w pewnym sensie spajają powieść, a każdy rozdział rozpoczyna się od ilustracji jednego z tych dostojnych owadów albo jakiejś rośliny. A sam tytułowy pokój motyli, który znajduje się w wieżyczce koło Domu Admirała, ma również ważną rolę w całej opowieści, z nim związany jest jeden z sekretów...

Ogólnie rzecz biorąc, w tej powieści jest wiele tajemnic. Niektóre z nich są wręcz tragiczne i mają swoje następstwa w życiu wszystkich bohaterów. Pojawiają się też wątki romansowe, mamy również co nieco o przemocy domowej, a także o stracie i drugiej szansie. Akcja rozwija się powoli, bez większego pośpiechu, a zarazem na tyle płynnie, że czytelnik nie czuje się znudzony, tylko pozostaje w pewnym napięciu, zainteresowaniu: co będzie dalej?

"Pokój motyli" charakteryzuje również specyficzny klimat dawnych lat. W tej książce znajdziemy nieco prowincjonalnego życia, takiego prostego, ale też możemy poczytać o bardziej "światowej" egzystencji w Londynie. Jak wspomniałam wyżej, bohaterów jest wielu, a jednym z nich jest pełna tajemnic angielska posiadłość wiejska. Ponadto, jak na dobrą powieść obyczajową przystało, znajdziemy tu samo życie, z jego radościami i smutkami, ze wzlotami, uniesieniami, a także bolesnymi upadkami.

Polecam tę powieść wszystkim fanom Lucindy Riley, odnajdą oni bowiem tu wszystko co cenią w twórczości tej autorki. Polecam ją również osobom, które lubią mądre, pełne tajemnic i pełne życia historie obyczajowe, napisane lekkim językiem i posiadające szczególny klimat...

Za możliwość przeczytania tej pięknej książki dziękuję Wydawnictwu Albatros oraz portalowi Bookhunter.pl, gdzie również znajdziecie moją recenzję.

Znacie twórczość Lucindy Riley? A może ktoś z Was przeczytał już "Pokój motyli"? Ciekawa jestem Waszych opinii ;)